Mała informatyka
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mała informatyka – potoczne określenie przetwarzania danych przy użyciu maszyn innych niż komputery. Często nie zalicza się do niej przetwarzania na maszynach licząco-analitycznych rezerwując dla nich nazwę średnia informatyka.
Maszyny używane do tego celu:
- maszyna do adresowania (adresarka)
- maszyna do dodawania (sumator)
- maszyna do fakturowania
- maszyna do księgowania
- maszyna do pisania
- maszyna kalkulacyjna
- maszyna licząco-analityczna
- maszyny podstawowe:
- maszyny pomocnicze:
- urządzenie do przygotowania maszynowych nośników danych (np. CELLATRON 8027)
- dziurkarka
- sprawdzarka
- rejestrator
- urządzenie do przygotowania maszynowych nośników danych (np. CELLATRON 8027)
- maszyny uzupełniające:
- kalkulator
- reproducer
- opisywacz
- dziurkarka sumaryczna kart
Część autorów publikacji do zakresu małej informatyki zalicza takie narzędzia małej i średniej techniki obliczeniowej takich jak mediokomputery, czyli komputery biurowe i minikomputery. Taka klasyfikacja znajdowała swoje uzasadnienie szczególnie w sytuacji dużych przedsiębiorstw, w których przetwarzanie danych odbywało się przy użyciu dużych systemów komputerowych (np. Mainframe), a narzędzia małej i średniej informatyki stosowane były do wprowadzania danych i wstępnego ich przetwarzania dla potrzeb dużych komputerów[1].
Zobacz też
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.