Magnus I Birgersson
książę Sudermanii od 1266, król Szwecji od 1275 / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Magnus I Birgersson, Magnus I Ladulås (ur. 1240, zm. 18 grudnia 1290) - książę Sudermanii od 1266, król Szwecji od 1275.
Pieczęć Magnusa I | |||
król Szwecji | |||
Okres |
od 1275 | ||
---|---|---|---|
Dane biograficzne | |||
Dynastia | |||
Data urodzenia |
1240 | ||
Data śmierci | |||
Ojciec | |||
Matka |
Ingeborga | ||
Żona |
Jadwiga | ||
Dzieci |
Eryk, | ||
|
Był drugim synem jarla Birgera i jego pierwszej żony Ingeborgi, siostry szwedzkiego króla Eryka XI. W 1275 stanął na czele buntu przeciwko swojemu bratu, królowi Waldemarowi.
11 listopada 1276 poślubił Jadwigę, córkę Gerarda I, hrabiego Holsztynu. Z tego małżeństwa pochodzili:
- Eryk, zm. 1279,
- Birger (1280–1321), król Szwecji,
- Eryk (zm. 1318), książę Sudermanii,
- Waldemar (zm. 1318), książę Finlandii,
- Ryksa (zm. po 1347), ksieni klarysek w Sztokholmie,
- Ingeborga (zm. 1319), żona Eryka VI, króla Danii.
w 1278 roku zawarł ugodę z przywódcami powstania szlachty szwedzkiej którzy uwięzili jego teścia Gerarda I, którą po roku zerwał a przywódców powstania skazał na śmierć. Umocnił swoją władzę nadając przywileje podatkowe szlachcicom którzy zdecydowali się służy w jego armii oraz zacieśniając współprace z biskupami poprzez nadanie w 1281 roku wielkiego przywileju Kościołowi[1].
- Wielka Historia Świata 2005 ↓, s. 486-487.
- Dworzaczek W., Genealogia, Warszawa 1959, tabl. 36.
- Wielka Historia Świata - Późne średniowiecze. Praca zbiorowa pod redakcją naukową Krzysztofa Baczkowskiego. T. 5. Kraków: Oficyna Wydawnicza FOGRA, 2005. ISBN 83-85719-89-X.