Magura Stuposiańska
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Magura Stuposiańska (1016 m n.p.m.[1][2]) – szczyt w Bieszczadach Zachodnich stanowiący kulminację masywu rozciągającego się pomiędzy Przysłupem Caryńskim a Kosowcem. Masyw ten ma charakter podłużnego grzbietu przebiegającego z NW na SE i jest ograniczony dolinami Sanu, Dwernika, Caryńskiego, Bystrego i Wołosatego[3]. Główny, najwyższy wierzchołek znajduje się w części centralnej; poza tym jest jeszcze kilka innych kulminacji, z których jedna, będąca węzłem szlaków turystycznych, ma wysokość 983 m i usytuowana jest najbliżej Przysłupu Caryńskiego.
Magura Stuposiańska, widok z Bereżek | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Pasmo | |||
Wysokość | |||
Wybitność |
231 m | ||
49°09′53″N 22°38′45″E | |||
|
Często w Bieszczadach spotykana nazwa magura jest pochodzenia wołoskiego i oznacza wysoką, odosobnioną górę. Druga część nazwy pochodzi od leżącej w pobliżu miejscowości Stuposiany.
Cały masyw Magury Stuposiańskiej objęty jest ochroną Parku Krajobrazowego Doliny Sanu. Porastają go lasy bukowe, mocno już przetrzebione[4]. Na wierzchołku jest polana z rozległymi widokami, jednak mocno już zarasta lasem.
W południowo-wschodnim ramieniu masywu znajdują się trzy niewielkie jaskinie, z których największa jest Studnia Leśników[5].