Maks Enker
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Maks Enker, właśc. Maksymilian Enker (ur. 1912?, zm.?[1]) – polski saneczkarz żydowskiego pochodzenia, mistrz Polski i wicemistrz Europy.
Bronisław Witkowski, Martin Tietze i Maks Enker (z prawej) podczas ME w Krynicy | |||||||||||||
Data urodzenia |
1912? | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Dorobek medalowy | |||||||||||||
|
Pochodził z Krynicy[2][3]. Należał do klubu Makkabi Krynica[1]. W 1933 roku zajął pierwsze miejsce w saneczkarskiej jedynce na pierwszej Zimowej Makabiadzie w Zakopanem[4] z czasem 2 min.17,6 sek[2]. Jego siostra Regina[2] zwyciężyła w jedynkach kobiet[4]. W następnym roku Enker został wicemistrzem Polski, a w latach 1935 i 1938 mistrzem kraju w jedynkach[1]. W 1938 roku zdobył także brąz w dwójce z Schermerem[2].
Reprezentował Polskę na Mistrzostwach Europy w Krynicy (1935), na których zajął drugie miejsce w jedynkach[2][5], oraz w Garmisch-Partenkirchen (1936)[2].
Według Encyklopedii sportów zimowych Władysława Zieleśkiewicza w latach 40. wyemigrował do Stanów Zjednoczonych[1].