Manfred (król Sycylii)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Manfred, wł. Manfredo (ur. 1232, zm. Venosa 26 lutego 1266 koło Benewentu) – król Sycylii 1258-1266, książę Benewentu i Neapolu. Syn cesarza i króla Sycylii Fryderyka II Hohenstaufa z jego pozamałżeńskiego związku z Bianką Lancią (zm. 1233/1234), córką Manfreda II, margrabiego di Busca.
Koronacja Manfreda | |||
Król Sycylii | |||
Okres | |||
---|---|---|---|
Poprzednik | |||
Następca | |||
Dane biograficzne | |||
Dynastia | |||
Data urodzenia | |||
Data śmierci | |||
Ojciec | |||
Matka |
Bianka Lancia | ||
Żona |
Beatrycze Sabaudzka | ||
Dzieci |
Konstancja | ||
|
Manfred studiował na uniwersytetach w Paryżu oraz Bolonii i podobnie jak jego ojciec interesował się literaturą i poezją. Po zajęciu Sycylii Manfred starał się przywrócić dawną chwałę tego królestwa z czasów Fryderyka II Hohenstaufa, na dworze w Palermo Manfred zajął się mecenatem sztuki, wspierając poetów, śpiewaków i uczonych, sam też pisał utwory poetyckie, tłumaczył dzieła naukowe z języka hebrajskiego, był również autorem ilustracji do traktatu o sokolnictwie O sztuce polowania z ptakami (De arte venandi cum avibus), który napisał Fryderyk II.