Manuel I Komnen
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Manuel I Komnen (gr. Μανουήλ Α' Κομνηνός, Manouēl I Komnēnos; ur. 28 listopada 1118, zm. 24 września 1180) – syn cesarza Jana II Komnena i Piroski Węgierskiej. Był czwartym cesarzem bizantyńskim z dynastii Komnenów. Był ostatnim z Komnenów, który uczynił Cesarstwo Bizantyńskie najpotężniejszym państwem w basenie Morza Śródziemnego. Manuel I prowadził odważną i ambitną politykę prozachodnią. Sprzymierzył się z papieżem Hadrianem IV przeciwko Rogerowi II, królowi Sycylii. Przeprawił armie II krucjaty przez terytorium cesarstwa. Uczynił z Bizancjum prawdziwego hegemona Bałkanów, zadając klęskę Węgrom. Uzależnił od siebie państwa krzyżowe. Jednak jego sukcesy przeplatają się z klęskami – nieudana inwazja na Egipt Fatymidów i wreszcie klęska w bitwie pod Myriokefalon, która przez wielu jest uznawana za największą porażkę Bizancjum od czasu bitwy pod Manzikertem.
Ten artykuł od 2015-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Manuskrypt z Biblioteki Watykańskiej przedstawiający Manuela I Komnena | |||
Cesarz bizantyński | |||
Okres |
od 8 kwietnia 1143 | ||
---|---|---|---|
Poprzednik | |||
Następca | |||
Dane biograficzne | |||
Dynastia | |||
Data urodzenia | |||
Data śmierci | |||
Ojciec |
Jan II Komnen | ||
Matka | |||
Małżeństwo | |||
Dzieci |
1. Maria Komnena | ||
Małżeństwo | |||
Dzieci | |||
Moneta | |||
Hyperpyron Manuela I Komnena. Lewe zdjęcie przedstawia Jezusa Chrystusa, a prawe zdjęcie samego cesarza. | |||
|