Maria Jakub Próchniewski
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bp Roman Maria Jakub Próchniewski (ur. 29 lutego 1872, zm. 13 lutego 1954 w Płocku) – biskup naczelny Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w latach 1945–1953.
Roman Maria Jakub Próchniewski Roman Próchniewski | |||
Biskup | |||
| |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data urodzenia |
29 lutego 1872 | ||
Data i miejsce śmierci | |||
Zwierzchnik Kościoła Starokatolickiego Mariawitów | |||
Okres sprawowania |
1945–1953 | ||
Wyznanie | |||
Kościół | |||
Nominacja biskupia |
1910 | ||
Sakra biskupia |
4 września 1910 | ||
|
Data konsekracji |
4 września 1910 |
---|---|
Miejscowość | |
Konsekrator | |
Współkonsekratorzy |
Ukończył Cesarską Rzymskokatolicką Akademię Duchowną w Petersburgu. Był profesorem Seminarium Duchownego w Lublinie, a od 1903 prowincjałem dla mariawitów okręgu lubelskiego. W 1906 objął obowiązki proboszcza parafii mariawickiej w Płocku. Od kapituły w 1907 był wikariuszem generalnym. Został konsekrowany na biskupa 4 września 1910 w Łowiczu. Był kaznodzieją, spowiednikiem założycielki mariawityzmu bł. Marii Franciszki Kozłowskiej i autorem artykułów o tematyce teologicznej i mariawickiej. Z jego pomocy korzystała bł. Maria Franciszka Kozłowska przy pisaniu swoich tekstów. W latach 1945–1953 pełnił funkcję biskupa naczelnego Kościoła Starokatolickiego Mariawitów. Napisał książkę o Mateczce (bł. Marii Franciszce Kozłowskiej) pt. Żywot Przeczystej Pani i objawione jej Dzieło Miłosierdzia. Był głównym konsekratorem biskupa Zygmunta Szypolda - Zwierzchnika Polskiego Kościoła Starokatolickiego.