Marko Kalogjera
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Marko Kalogjera (ur. 20 września 1877 w Blato, zm. 15 grudnia 1956 w Zagrzebiu) – chorwacki duchowny, biskup Chorwackiego Kościoła Starokatolickiego.
Zobacz też: Marko Kalogjera (1819-1888). |
Biskup | |
Data i miejsce urodzenia |
20 września 1877 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
15 grudnia 1956 |
Biskup Chorwackiego Kościoła Starokatolickiego | |
Okres sprawowania |
1924-1956 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat |
1900 |
Nominacja biskupia |
1924 |
Sakra biskupia |
25 lutego 1924 |
Data konsekracji | |
---|---|
Miejscowość | |
Miejsce | |
Konsekrator |
W latach 1900-1923 duchowny rzymskokatolicki. W okresie monarchii austro-węgierskiej był wyróżniającą się osobistością w Splicie. Zajmował wiele zaszczytnych stanowisk w organach administracji kościelnej diecezji splicko-makarskiej. Był działaczem społecznym, rajcą miejskim, cenionym teologiem i profesorem seminarium duchownego. Zaproponowany do objęcia biskupstwa w 1918 roku po śmierci Antona Đivoja nie otrzymał jednak nominacji papieskiej.
Od 1917 roku dystansował się od nauczania Kościoła katolickiego. Po I wojnie światowej otwarcie opowiedział się za ruchem reformatorskim. Jeden z liderów i organizatorów Chorwackiego Kościoła Starokatolickiego. W 1924 roku wybrany, a następnie konsekrowany na pierwszego biskupa Chorwackiego Kościoła Starokatolickiego.
W 1933 roku z powodu sporów wewnętrznych wśród jugosłowiańskich starokatolików i wyborów Ivana Cerovskiego, a następnie Antona Donkovicia na nowego ordynariusza Chorwackiego Kościoła Starokatolickiego wykluczony z Unii Utrechckiej Kościołów Starokatolickich i Międzynarodowej Konferencji Biskupów Starokatolickich.
W latach 1934-1956 biskup grupy jugosłowiańskich starokatolików, którzy pozostawali poza Unią Utrechcką.