Marszałek wielki litewski
urzędnik senatorski I Rzeczypospolitej / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Marszałek wielki litewski – urząd senatorski I Rzeczypospolitej.
Został utworzony za panowania króla Władysława Jagiełły prawdopodobnie już w 1398, w ostatecznej formie po 1409, kiedy powstał urząd marszałka wielkiego koronnego.
Formalnie był równy marszałkowi wielkiemu koronnemu i taki sam był jego zakres obowiązków na Litwie. W hierarchii ustępował jednak koronnemu. Pod nieobecność koroniarza mógł pełnić jego obowiązki. W roku 1569 po unii lubelskiej wszedł do senatu.
Od 1646 wraz z marszałkiem koronnym sprawował zwierzchnictwo na Gwardią koronną[1].
Wchodził w skład generalnego sądu kapturowego[2].