Martin Höllwarth
austriacki skoczek narciarski i trener / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Martin Höllwarth?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Martin Höllwarth (ur. 13 kwietnia 1974 w Schwaz) – austriacki skoczek narciarski i trener, czterokrotny medalista olimpijski, sześciokrotny medalista mistrzostw świata i dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów.
Martin Höllwarth podczas zawodów PŚ w Zakopanem (2004). | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
13 kwietnia 1974 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
SC Mayrhofen | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
182 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ |
1 grudnia 1991 w Thunder Bay (21. miejsce) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
29 grudnia 1991 w Oberstdorfie (4. miejsce) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ |
6 stycznia 1992 w Bischofshofen (2. miejsce) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze zwycięstwo w PŚ |
10 stycznia 1992 w Predazzo | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Rekord życiowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Inne nagrody | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Odznaczenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
W 1991 odniósł pierwszy znaczący sukces, gdy w Reit im Winkl został mistrzem świata juniorów. Rok później w Vuokatti zdobył brązowy medal MŚJ (za Tonim Nieminenem oraz Sylvainem Freiholzem).
W Pucharze Świata w skokach zadebiutował 1 grudnia 1991 podczas konkursu w Thunder Bay, gdzie zajął 21. miejsce. Pierwsze punkty w karierze zdobył 29 grudnia 1991 w Oberstdorfie, gdzie był czwarty. Zajął następnie 19. miejsce w Garmisch-Partenkirchen, piąte w Innsbrucku oraz drugie w Bischofshofen, co było jego pierwszym podium w zawodach Pucharu Świata. Wyniki te dały mu czwarte miejsce w klasyfikacji końcowej 39. edycji Turnieju Czterech Skoczni. Cztery dni po zakończeniu Turnieju, w Predazzo odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w PŚ.
W 1992 wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Albertville, gdzie zdobył trzy srebrne medale. Na normalnej skoczni prowadził po pierwszej serii, jednak w drugiej kolejce wyprzedził go rodak – Ernst Vettori. W konkursie na dużym obiekcie również zajął 2. miejsce – złoto wywalczył Toni Nieminen. Trzeci srebrny medal zdobył w konkursie drużynowym, gdzie startował wraz z Heinzem Kuttinem, Ernstem Vettorim i Andreasem Felderem. W klasyfikacji generalnej sezonu 1991/1992 zajął 10. miejsce.
W sezonie 1992/1993 był raz na podium zawodów PŚ: 19 grudnia 1992 wygrał konkurs w Sapporo. W klasyfikacji generalnej tego sezonu zajął 13. miejsce. Wystąpił także na mistrzostwach świata w Falun, gdzie był szesnasty na normalnym obiekcie. Rok później, podczas treningu na mistrzostwach świata w lotach w Planicy (1994) poprawił kilkuletni rekord świata w długości skoku Piotra Fijasa wynoszący 194,0 metrów (Höllwarth uzyskał 196 m). Jeszcze na tych samych mistrzostwach rekord ten został poprawiony przez Nieminena, który uzyskał 203,5 m.
Zwyciężył w Turnieju Schwarzwaldzkim w 1995[1].
W 1997 zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej czwartej edycji Letniego Grand Prix. W sezonie 1996/1997 odniósł kolejne zwycięstwo w zawodach PŚ, triumfując 1 lutego 1997 w Willingen. Trzy tygodnie później wziął udział w mistrzostwach świata w Trondheim, podczas których zajął 19. miejsce na dużej skoczni, a na normalnej był dwunasty. Drużynowo Austriacy z Höllwarthem w składzie przegrali walkę o brązowy medal z reprezentantami Niemiec o zaledwie 4,7 punktu i zajęli ostatecznie czwartą pozycję.
Dobre wyniki w sezonie 1997/1998 dały mu 11. miejsce w klasyfikacji generalnej PŚ. W tym samym sezonie wziął udział w mistrzostwach świata w lotach w Oberstdorfie (40. miejsce) oraz w igrzyskach olimpijskich w Nagano. Na igrzyskach startował w konkursie na dużej skoczni (43. miejsce) i drużynowo (brązowy medal wraz z Reinhardem Schwarzenbergerem, Stefanem Horngacherem i Andreasem Widhölzlem). Na zakończenie sezonu zajął trzecie miejsce w Planicy.
Od sezonu 1998/1999 do sezonu 2000/2001 nie stanął ani razu na podium w konkursach indywidualnych PŚ. Na mistrzostwach świata w Ramsau (1999) był w drużynie, która zdobyła brązowy medal (razem z Widhölzlem, Schwarzenbergerem i Horngacherem). Indywidualnie był piąty na normalnej skoczni oraz czternasty na dużej. Na mistrzostwach świata w Lahti (2001) zdobył trzy medale. Na normalnej skoczni zajął 3. miejsce, ustępując tylko Adamowi Małyszowi oraz Martinowi Schmittowi. Na dużej skoczni był czwarty, przegrywając walkę o brązowy medal z Janne Ahonenem. W konkursach drużynowych zdobył złoto (normalna skocznia) oraz brąz (duża skocznia).
W 2002 zajął dziewiąte miejsce na mistrzostwach świata w lotach w Harrachovie. Wziął też udział w igrzyska olimpijskie w Salt Lake City. Start w tej imprezie zakończył się porażką ekipy austriackiej, która nie wywalczyła żadnego medalu. Drużynowo Austriacy zajęli czwarte miejsce. Indywidualnie Höllwarth zajął 14. miejsce na dużej skoczni, a na normalnej był 25. W Pucharze Świata czterokrotnie stawał na podium, co dało mu szóste miejsce w klasyfikacji generalnej. Ponadto po zajęciu drugiego miejsca w Oberstdorfie, siódmego w Ga-Pa oraz trzeciego w Innsbrucku i Bischofshofen uplasował się na trzecim miejscu w klasyfikacji końcowej 50. Turnieju Czterech Skoczni.
W sezonie 2002/2003 trzykrotnie zwyciężył w zawodach PŚ, co dało szóste miejsce w klasyfikacji generalnej. Był także piąty w siódmej edycji Turnieju Nordyckiego. Na mistrzostwach świata w Val di Fiemme (2003) nie zdobył medalu – był piąty w konkursie drużynowym i siódmy indywidualnie na normalnym obiekcie. W dwóch kolejnych sezonach zajmował piąte miejsce w klasyfikacji generalnej PŚ oraz dwukrotnie drugie miejsce w Trinieju Czterech Skoczni (w 52. edycji wyprzedził go Sigurd Pettersen, a w 53. Janne Ahonen). Był także dziewiętnasty na mistrzostwach świata w lotach w Planicy (2004). Ostatni raz na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata stanął 9 stycznia 2005 w Willingen, gdzie zajął drugie miejsce. Ostatnią dużą imprezą w jego karierze były mistrzostwa świata w Oberstdorfie (2005), gdzie w obu konkursach drużynowych Austriacy z Höllwarthem składzie zdobyli złote medale. Indywidualnie był dziewiąty na dużej skoczni i dwunasty na normalnej. W ostatnim konkursie sezonu 2004/2005 ustanowił swój rekord życiowy, skacząc 222,5 m na Letalnicy.
W kolejnych trzech sezonach nie odnosił znaczących sukcesów. W 2008 zakończył karierę sportową. Objął funkcję szkoleniowca reprezentacji Estonii w skokach narciarskich, którą pełnił do września 2009.
Wypadek w 2001
Był jednym z uczestników wypadku drogowego 4 lutego 2001, w którym zginął ówczesny trener reprezentacji Austrii Alois Lipburger. Ekipa austriacka wracała do kraju z zawodów Pucharu Świata w Willingen. Do tragedii doszło w pobliżu miejscowości Roßhaupten w Bawarii, niedaleko austriackiej granicy. Przyczyną tragedii było oblodzenie jezdni. Auto prowadzone przez Höllwartha ok. godz. 22:15 wpadło w poślizg i koziołkując wylądowało na dachu w przydrożnym rowie. Trener, siedzący na prawym fotelu w wyniku obrażeń głowy zmarł na miejscu. Andreas Widhölzl i Martin Höllwarth doznali średnio poważnych obrażeń[2].
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Wynik | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
2. | 9 lutego | 1992 | Albertville | Skocznia normalna indywidualnie | 218.1 pkt | 4.7 pkt | Ernst Vettori |
2. | 14 lutego | 1992 | Albertville | Skocznia duża drużynowo[uwaga 1] | 642.9 pkt | 1.5 pkt | Finlandia |
2. | 16 lutego | 1992 | Albertville | Skocznia duża indywidualnie | 227.3 pkt | 12.2 pkt | Toni Nieminen |
43. | 15 lutego | 1998 | Nagano | Skocznia duża indywidualnie | 86.6 pkt | 185.7 pkt | Kazuyoshi Funaki |
3. | 16 lutego | 1998 | Nagano | Skocznia duża drużynowo[uwaga 2] | 881.5 pkt | 51.5 pkt | Japonia |
25. | 10 lutego | 2002 | Salt Lake City | Skocznia normalna indywidualnie | 181.8 pkt | 41.0 pkt | Simon Ammann |
14. | 13 lutego | 2002 | Salt Lake City | Skocznia duża indywidualnie | 233.3 pkt | 48.1 pkt | Simon Ammann |
4. | 14 lutego | 2002 | Salt Lake City | Skocznia duża drużynowo[uwaga 3] | 927.1 pkt | 47.3 pkt | Niemcy |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Wynik | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
16. | 27 lutego | 1993 | Falun | Skocznia normalna indywidualnie | 203.8 pkt | 34.0 pkt | Masahiko Harada |
12. | 22 lutego | 1997 | Trondheim | Skocznia normalna indywidualnie | 247.0 pkt | 16.5 pkt | Janne Ahonen |
4. | 27 lutego | 1997 | Trondheim | Skocznia duża drużynowo[uwaga 4] | 840.9 pkt | 114.4 pkt | Finlandia |
19. | 1 marca | 1997 | Trondheim | Skocznia duża indywidualnie | 194.7 pkt | 57.4 pkt | Masahiko Harada |
14. | 21 lutego | 1999 | Ramsau | Skocznia duża indywidualnie | 205.3 pkt | 58.1 pkt | Martin Schmitt |
3. | 23 lutego | 1999 | Ramsau | Skocznia duża drużynowo[uwaga 3] | 905.5 pkt | 83.4 pkt | Niemcy |
5. | 26 lutego | 1999 | Ramsau | Skocznia normalna indywidualnie | 247.5 pkt | 7.5 pkt | Kazuyoshi Funaki |
4. | 19 lutego | 2001 | Lahti | Skocznia duża indywidualnie | 251.4 pkt | 24.9 pkt | Martin Schmitt |
3. | 21 lutego | 2001 | Lahti | Skocznia duża drużynowo[uwaga 5] | 880.2 pkt | 59.6 pkt | Niemcy |
3. | 23 lutego | 2001 | Lahti | Skocznia normalna indywidualnie | 223.0 pkt | 23.0 pkt | Adam Małysz |
1. | 25 lutego | 2001 | Lahti | Skocznia normalna drużynowo[uwaga 5] | 953.5 pkt | — | |
14. | 22 lutego | 2003 | Val di Fiemme | Skocznia duża indywidualnie | 243.3 pkt | 45.7 pkt | Adam Małysz |
5. | 23 lutego | 2003 | Val di Fiemme | Skocznia duża drużynowo[uwaga 6] | 961.8 pkt | 84.8 pkt | Finlandia |
7. | 28 lutego | 2003 | Val di Fiemme | Skocznia normalna indywidualnie | 250.5 pkt | 28.5 pkt | Adam Małysz |
12. | 19 lutego | 2005 | Oberstdorf | Skocznia normalna indywidualnie | 244.0 pkt | 12.0 pkt | Rok Benkovič |
1. | 20 lutego | 2005 | Oberstdorf | Skocznia normalna drużynowo[uwaga 7] | 970.5 pkt | — | |
9. | 25 lutego | 2005 | Oberstdorf | Skocznia duża indywidualnie | 289.8 pkt | 23.4 pkt | Janne Ahonen |
1. | 26 lutego | 2005 | Oberstdorf | Skocznia duża drużynowo[uwaga 7] | 1137.3 pkt | — |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Wynik | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
40. | 25 stycznia | 1998 | Oberstdorf | Loty indywidualnie | 126.0 pkt | 650.4 pkt | Kazuyoshi Funaki |
9. | 10 marca | 2002 | Harrachov | Loty indywidualnie | 319.2 pkt | 77.1 pkt | Sven Hannawald |
19. | 22 lutego | 2004 | Planica | Loty indywidualnie | 624.6 pkt | 207.5 pkt | Roar Ljøkelsøy |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Wynik | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
4. | 7 marca | 1991 | Reit im Winkl | Skocznia normalna drużynowo | 581,5 pkt | 21,3 pkt | Czechosłowacja |
1. | 9 marca | 1991 | Reit im Winkl | Skocznia normalna indywidualnie | 221,1 pkt | — | |
6. | 18 marca | 1992 | Vuokatti | Skocznia normalna drużynowo | 461,9 pkt | 108,5 pkt | Finlandia |
3. | 21 marca | 1992 | Vuokatti | Skocznia normalna indywidualnie | 197,0 pkt | 21,6 pkt | Toni Nieminen |