Maurycy Eustachy Potocki
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Maurycy Eustachy Ludwik Potocki herbu Pilawa (ur. 13 stycznia 1812 w Warszawie, zm. 13 stycznia 1879 w Krzeszowicach) – syn Aleksandra Stanisława Potockiego, brat Augusta Potockiego, ojciec Augusta Potockiego. To na jego cześć część Wilanowa położoną na wschodnim brzegu Jeziora Wilanowskiego (dawny zwierzyniec Sobieskiego) i przekształconą w park romantyczny, jego dziadkowie – Stanisław Kostka Potocki i Aleksandra – nazwali Morysinem. Był właścicielem dóbr Jabłonna oraz Zator. Był oficerem wojska polskiego, służył w 5 Pułku Ułanów[1], 3 marca 1831 odznaczony krzyżem złotym orderu Virtuti Militari.
Ten artykuł dotyczy Maurycy Eustachy Ludwik Potocki. Zobacz też: Maurycy Stanisław Potocki. |
Maurycy Potocki, ok. 1865 | |||
Pilawa | |||
Hrabia | |||
Rodzina | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
13.01.1812 | ||
Data i miejsce śmierci |
13.01.1879 | ||
Ojciec | |||
Matka | |||
Żona |
Ludwika Bobr-Piotrowicka | ||
Dzieci |
z Ludwiką Bobr-Piotrowicką: | ||
Odznaczenia | |||
|
W 1859 jego tytuł hrabiowski uzyskał potwierdzenie w Rosji, mianowany tamże szambelanem[2].
W latach 1861–1865 ufundował kościół w Chotomowie[3].
Jako właściciel dóbr wiśnickich w 1868 otrzymał tytuł honorowego obywatelstwa Nowego Wiśnicza[4].
Członek Towarzystwa Rolniczego w Królestwie Polskim z powiatu warszawskiego w 1858 roku[5].