Medaliści igrzysk olimpijskich w piłce wodnej
lista w projekcie Wikimedia / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Medaliści igrzysk olimpijskich w piłce wodnej?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Medaliści igrzysk olimpijskich w piłce wodnej – lista zawodników, zawodniczek i reprezentacji, które przynajmniej raz stanęły na podium zawodów olimpijskich w piłce wodnej.
Piłka wodna zadebiutowała na II Letnich Igrzyskach Olimpijskich, które odbyły się w 1900 roku w Paryżu. Od tego momentu piłka wodna była obecna na wszystkich igrzyskach. Na tych igrzyskach, jak i następnych w St. Louis, państwa były reprezentowane przez kluby pływackie lub sportowe. Międzynarodowy Komitet Olimpijski uznaje wyniki obu turniejów za oficjalne, mimo kontrowersji związanych z turniejem w Stanach Zjednoczonych (nie dopuszczono do startu niemieckiej drużyny oraz nie zapewniono sportowcom bezpiecznych warunków rywalizacji, w wyniku czego czterech olimpijczyków, w przeciągu roku, zmarło na dur brzuszny)[1][2][3].
Od 1908, IV Letnich Igrzysk Olimpijskich w Londynie w piłce wodnej występowały wyłącznie reprezentacje narodowe. Po stu latach od pierwszego rozegranego turnieju mężczyzn, w programie XXVII Letnich Igrzysk Olimpijskich (2000, Sydney) pojawił się turniej kobiet w piłce wodnej, który był kontynuowany na wszystkich następnych igrzyskach[4].
Pierwsze miejsce w klasyfikacji medalowej wszech czasów zajmują Węgry z dorobkiem 9 złotych medali, 3 srebrnych i 3 brązowych. Są również reprezentacją, mającą największą liczbę wszystkich medali (15). Drugie w klasyfikacji są Włochy z 4 złotymi medalami, 3 srebrnymi i 3 brązowymi. Trzecia natomiast jest Wielka Brytania ze 4 złotymi medalami, wywalczonymi na początku XX wieku. W turnieju mężczyzn dwa razy jedno państwo sięgnęło po przynajmniej dwa medale na jednych igrzyskach (Francja – 1900, Paryż oraz Stany Zjednoczone – 1904, St. Louis), ze względu na charakter rozgrywanego turnieju (uczestniczyły wyłącznie kluby sportowe). Według obowiązujących przepisów, wedle których do udziału uprawnione są jedynie reprezentacje, ani w turnieju kobiet ani mężczyzn, taka sytuacja się nie powtórzy[4]. W 1900 na II Letnich Igrzyskach Olimpijskich przyznano brązowy medal obu zespołom, które przegrały swoje mecze półfinałowe[5].
Najbardziej utytułowanym piłkarzem wodnym w turniejach mężczyzn na igrzyskach olimpijskich jest Węgier Dezső Gyarmati, który zdobył 3 złote medale, 1 srebrny i 1 brązowy w latach 1948–1964. Jest również zdobywcą największej liczby, pięciu medali[4].
Najbardziej utytułowaną piłkarką wodną w turniejach kobiet na igrzyskach olimpijskich jest Amerykanka Kami Craig, która zdobyła 2 złote medale i 1 srebrny w latach 2008–2016. Dwie Amerykanki, Heather Petri i Brenda Villa, zdobyły największą liczbę medali (4 medale – 1 złoty, 2 srebrne i 1 brązowy), w latach 2000–2012[6].
Lista nie uwzględnia zawodniczek i zawodników, którzy znaleźli się w kadrze, ale nie wstąpili w żadnym meczu. Nie uwzględnia również zawodników, odnośnie do których są wątpliwości, czy wystartowali w zawodach. Dotyczy to zawodników brytyjskiego Osborne Swimming Club, których pierwotnie przedstawiano jako zdobywców medali: Johna Derbyshire’a, Williama Listera, Arthura Robertsona, Erica Robinsona i George’a Wilkinsona. Lister na pewno zmarł na tyfus podczas II wojny burskiej. Wilkinson grał w innym meczu w Walsall podczas turnieju olimpijskiego, a Robinson i Derbyshire grali w Manchesterze dwa dni po meczu finałowym. Nie ma żadnych dowodów, że Robertson został wybrany do kadry olimpijskiej[7].