Metoda Korotkowa
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Metoda Korotkowa – nieinwazyjna metoda pomiaru ciśnienia tętniczego jest modyfikacją metody Riva-Rocciego wprowadzoną przez Korotkowa, polegająca na tym, że ocenę przepływu krwi metodą palpacyjną zastępuje się metodą osłuchową na zasadzie osłuchiwania tonów pojawiających się w uciśniętej z zewnątrz przez mankiet tętnicy ramiennej lub tętnicy promieniowej, a później tonów znikających, w miarę zmniejszania tego ucisku podczas obniżania ciśnienia w mankiecie[1].
W czasie osłuchiwania tętnicy Korotkow wyodrębnił 5 faz[1]:
- I - pojawienie się pierwszych tonów o charakterze stuków - ciśnienie skurczowe;
- II - tony ciche, bardziej stłumione;
- III - ponowny wzrost głośności tonów;
- IV - nagłe ściszenie tonów - rzadko ciśnienie rozkurczowe;
- V - zniknięcie tonów - ciśnienie rozkurczowe.