Michael Uhrmann
niemiecki skoczek narciarski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Michael Uhrmann?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Michael Uhrmann (ur. 16 września 1978 w Wegscheid) – niemiecki skoczek narciarski, dwukrotny medalista olimpijski, czterokrotny medalista mistrzostw świata, brązowy medalista mistrzostw świata w lotach oraz trzykrotny medalista mistrzostw świata juniorów.
Michael Uhrmann (Oslo, 2011) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
WSV Rastbüchl | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
181 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ |
30 grudnia 1994 w Oberstdorfie (39. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
2 grudnia 1995 w Lillehammer (14. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ |
2 grudnia 2000 w Kuopio (3. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze zwycięstwo w PŚ |
17 stycznia 2004 w Zakopanem | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Rekord życiowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Inne nagrody | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
W Pucharze Świata zadebiutował 30 grudnia 1994 podczas konkursu w Oberstdorfie, gdzie zajął 39. miejsce. Był to jego jedyny start w sezonie 1994/1995, więc nie został uwzględniony w klasyfikacji generalnej. W marcu 1995 wystartował na mistrzostwach świata juniorów w Gällivare, gdzie wraz z kolegami z reprezentacji wywalczył złoty medal w konkursie drużynowym. Pierwsze punkty zawodów Pucharu Świata zdobył podczas inauguracji sezonu 1995/1996, 2 grudnia 1995 w Lillehammer, zajmując 14. miejsce. W tym sezonie jeszcze ośmiokrotnie punktował, jednak to właśnie w Lillehammer osiągnął swój najlepszy wynik. W klasyfikacji generalnej zajął 50. miejsce. Na przełomie stycznia i lutego 1996 wystąpił na mistrzostwach świata juniorów w Asiago, gdzie zdobył złote medale zarówno indywidualnie jak i drużynowo.
Kolejne trzy sezony: 1996/1997, 1997/1998 i 1998/1999 zakończył bez zdobycia punktów. Rzadko przechodził kwalifikacje i ani razu nie wszedł do drugiej serii zawodów. Najbliżej zdobycia punktów w tym okresie był 29 listopada 1997 w Lillehammer, gdzie zajął 33. miejsce. Przełom nastąpił w sezonie 1999/2000, który zaczął od zajęcia 10. miejsca w Kuopio (27 listopada 1999). Następnego dnia zajął dopiero 50. miejsce. Do końca cyklu dobre występy przeplatał całkowicie nieudanymi. W tym sezonie jeszcze trzykrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, najlepszy wynik osiągając 6 lutego 2000 w Willingen, gdzie był siódmy. Dało mu to osiemnaste miejsce w klasyfikacji generalnej. Wziął także udział w mistrzostwach świata w lotach w Vikersund w lutym 2000, zajmując 34. miejsce.
W sezonie 2000/2001 tylko raz pojawił się w czołowej dziesiątce – 2 grudnia 2000 w Kuopio wywalczył swoje pierwsze podium w zawodach PŚ, zajmując trzecie miejsce. W pozostałych startach zajmował jednak przeważnie miejsca w trzeciej dziesiątce, co dało mu 22. miejsce w klasyfikacji generalnej. W sezonie 2001/2002 jego najlepszym wynikiem było ósme miejsce 2 grudnia 2001 w Titisee-Neustadt. W międzyczasie wziął udział w mistrzostwach świata w Lahti w lutym 2001, gdzie indywidualnie był trzynasty na dużej skoczni, a na normalnym obiekcie nie startował. Natomiast w obu konkursach drużynowych zdobywał medale: złoty na dużej oraz brązowy na normalnej. Rok później, podczas igrzysk olimpijskich w Salt Lake City był ósmy na normalnym obiekcie oraz szesnasty na dużym. W konkursie drużynowym wspólnie ze Svenem Hannawaldem, Stephanem Hocke i Martinem Schmittem wywalczył złoty medal olimpijski, wyprzedzając reprezentantów Finlandii, którzy zajęli drugie miejsce o 0,1 punktu. W 2002 odbyły się także mistrzostwa świata w lotach w Harrachovie, gdzie Uhrmann był trzynasty.
We wszystkich swoich startach sezonu 2002/2003 zdobywał punkty. Najlepiej zaprezentował się w konkursach w Trondheim (7 i 8 grudnia 2002). W pierwszym z konkursów zajął trzecie miejsce za Martinem Höllwarthem oraz Sigurdem Pettersenem, a w drugim konkursie był drugi, ulegając tylko Pettersenowi. W pozostałych startach tego sezonu sześciokrotnie plasował się w pierwszej dziesiątce zawodów, jednak na podium już nie stawał. W lutym 2003 wystartował na mistrzostwach świata w Val di Fiemme, gdzie był dziewiąty na dużej skoczni oraz trzynasty na normalnej. W zawodach drużynowych Niemcy przegrali walkę o brązowy medal z Norwegami i ostatecznie zajęli czwarte miejsce.
W sezonie 2003/2004, gdy niemiecka reprezentacja przeżywała kryzys, Uhrmann stał się niespodziewanym liderem drużyny. Wtedy też, 17 stycznia 2004 w Zakopanem wygrał pierwszy w karierze konkurs Pucharu Świata, wyprzedzając bezpośrednio Adama Małysza i Bjørna Einara Romørena. Było to jego jedyne podium w tym sezonie. W klasyfikacji końcowej 52. edycji Turnieju Czterech Skoczni był siódmy po tym, jak zajął czwarte miejsce w Oberstdorfie, siódme w Garmisch-Partenkirchen, jedenaste w Innsbrucku i dziewiąte w Bischofshofen. Na mistrzostwach świata w lotach w Planicy w 2004 indywidualnie był dziesiąty, a razem z kolegami z reprezentacji zajął czwarte miejsce, po przegranej walce o brązowy medal z Austriakami. W klasyfikacji generalnej zajął 14. miejsce.
Rywalizację w sezonie 2004/2005 zaczął od zajęcia ósmego miejsca w Ruce. W sześciu kolejnych konkursach punktował, chociaż nie plasował się w czołówce. Podczas 53. Turnieju Czterech Skoczni był ósmy w Oberstdorfie i Innsbrucku, piąty w Garmisch-Partenkirchen oraz trzynasty w Bischofshofen, co dało mu ósme miejsce w klasyfikacji końcowej. W Willingen i Zakopanem zajmował 4. miejsca, a później wrócił na podium zawodów pucharowych, zajmując drugie miejsce w Pragelato. Był to ostatni konkurs indywidualny przed mistrzostwami świata w Oberstdorfie. Na mistrzostwach tych indywidualnie Uhrmann był szesnasty na normalnej skoczni oraz czternasty na dużej. Brał także udział w obu konkursach drużynowych, zdobywając srebrny medal na normalnym obiekcie wraz z Michaelem Neumayerem, Georgiem Späthem i Martinem Schmittem. Na dużej skoczni Niemcy zajęli piąte miejsce. Po mistrzostwach odbyła się dziewiąta edycja Turnieju Nordyckiego, w której Uhrmann zajął trzecie miejsce, mimo iż w konkursach na podium stał tylko raz – 13 marca 2005 w Oslo zajął trzecie miejsce za zwycięzcą turnieju – Mattim Hautamäkim oraz Bjørnem Einarem Romørenem. Na zakończenie sezonu wziął udział w lotach w Planicy, gdzie ustanowił swój rekord życiowy, osiągając 226,5 metra. W klasyfikacji generalnej znalazł się na dziewiątym miejscu.
Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2005/2006, kiedy zajął ósme miejsce w klasyfikacji generalnej. Łącznie jedenaście razy znajdował się w czołowej dziesiątce, w tym czterokrotnie stawał na podium. Zaczął od trzeciego miejsca w pierwszym konkursie cyklu, 26 listopada 2005 w Ruce, następnie był drugi 10 grudnia w Harrachovie, ustępując tylko Andreasowi Küttelowi oraz 18 grudnia w Engelbergu, gdzie lepszy był tylko Jakub Janda. Kolejnym sukcesem był brązowy medal w konkursie drużynowym zdobyty na mistrzostwach świata w lotach w Tauplitz. Na tych samych mistrzostwach zajął piąte miejsce w konkursie indywidualnym. Po konkursach w Zakopanem i Willingen, gdzie plasował się na przełomie pierwszej i drugiej dziesiątki nadeszły igrzyska olimpijskie w Turynie. W konkursach indywidualnych był szesnasty na dużej skoczni, a na normalnym obiekcie zajął czwarte miejsce, przegrywając walkę o brązowy medal z Roarem Ljøkelsøyem o zaledwie 0,5 punktu. Czwarte miejsce zajął także w konkursie drużynowym. W pierwszym indywidualnym konkursie PŚ po igrzyskach, 6 marca 2006 w Lahti zajął trzecie miejsce za Janne Happonenem i Jakubem Jandą. W pięciu pozostałych konkursach sezonu zajmował miejsca w połowie drugiej dziesiątki.
W sezonie 2006/2007 w zawodach pucharowych trzykrotnie stawał na podium. Najpierw w dwóch konkursach w Oberstdorfie, 27 i 28 stycznia 2007 był odpowiednio trzeci za Małyszem i Thomasem Morgensternem, a następnego dnia wygrał. Było to jego ostatnie zwycięstwo w zawodach Pucharu Świata. Na podium stanął także 10 lutego 2007 w Willingen, gdzie był drugi, ulegając tylko Andersowi Jacobsenowi. Uhrmann znalazł się w kadrze Niemiec na mistrzostwami świata w Sapporo, gdzie na jednym z treningów upadł i doznał złamania kości śródstopia, co wykluczyło Niemca z mistrzostw i reszty sezonu, który zakończył na dziesiątym miejscu w klasyfikacji generalnej[2].
W sezonach 2007/2008, 2008/2009 i 2009/2010 ani razu nie stanął na podium, a swój najlepszy wynik osiągnął 28 listopada 2009 w Ruce, gdzie był czwarty. Z tych trzech sezonów najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2009/2010, kiedy zajął 12. miejsce w klasyfikacji generalnej. W tym czasie wystartował na mistrzostwach świata w lotach w Oberstdorfie w 2008, mistrzostwach świata w Libercu w 2009 oraz igrzyskach olimpijskich w Vancouver w 2010. Z dwóch pierwszych imprez nie przywiózł medalu, indywidualnie zajmując miejsca w połowie drugiej dziesiątki. Lepiej wypadł na kanadyjskich igrzyskach. Po pierwszej serii konkursu indywidualnego na normalnej skoczni Uhrmann zajmował drugie miejsce za Simonem Ammannem i o 0,5 punktu wyprzedzał Adama Małysza. W drugiej kolejce po nieco słabszym skoku spadł jednak na piąte miejsce, za Małysza, Gregora Schlierenzauera i Janne Ahonena. W konkursie indywidualnym na dużej skoczni zajął 25. miejsce. Natomiast w konkursie drużynowym wraz z Michaelem Neumayerem, Andreasem Wankiem i Martinem Schmittem wywalczył srebrny medal olimpijski. W lecie 2008 zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej piętnastej edycji Letniego Grand Prix w skokach.
W pierwszej połowie sezonu 2010/2011 pięciokrotnie nie zdobywał punktów, jednak 3 stycznia 2011 w Innsbrucku zajął ósme miejsce. Od stycznia 2011 pięciokrotnie plasował się w czołowej dziesiątce. 23 stycznia 2011 podczas konkursu w Zakopanem po raz ostatni w karierze stanął na podium, ulegając tylko Kamilowi Stochowi i Tomowi Hilde. 2 lutego 2011 w Klingenthal był bliski kolejnego zwycięstwa w Pucharze Świata. W pierwszej serii konkursu uzyskał 146,5 m, ustanawiając tym samym nowy rekord skoczni Vogtland Arena i prowadził z przewagą ponad 10 punktów nad Romanem Koudelką i Thomasem Morgensternem. W drugiej serii skok na odległość 115,0 m zepchnął go na trzynaste miejsce. Konkurs ostatecznie wygrał Stoch, który uzyskał 136,5 m. Wystartował także na mistrzostwach świata w Oslo, gdzie indywidualnie był jedenasty na normalnej skoczni oraz szósty na dużej. W konkursach drużynowych razem ze Schmittem, Neumayerem i Severinem Freundem zdobył brązowy medal na normalnej skoczni, a na dużej Niemcy przegrali walkę o trzecie miejsce ze Słoweńcami o 0,7 punktu. Na początku marca 2011 ogłosił, że zakończy karierę sportową po sezonie 2010/2011[3].
Mieszka w Breitenbergu, z zawodu jest policjantem.
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Wynik | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
8. | 10 lutego | 2002 | Salt Lake City | Skocznia normalna indywidualnie | 198,8 pkt | 24,0 pkt | Simon Ammann |
16. | 13 lutego | 2002 | Salt Lake City | Skocznia duża indywidualnie | 232,4 pkt | 49,0 pkt | Simon Ammann |
1. | 14 lutego | 2002 | Salt Lake City | Skocznia duża drużynowo[uwaga 1] | 974,4 pkt | – | |
4. | 12 lutego | 2006 | Turyn | Skocznia normalna indywidualnie | 264,0 pkt | 2,5 pkt | Lars Bystøl |
16. | 18 lutego | 2006 | Turyn | Skocznia duża indywidualnie | 214,9 pkt | 62,0 pkt | Thomas Morgenstern |
4. | 20 lutego | 2006 | Turyn | Skocznia duża drużynowo[uwaga 2] | 922,6 pkt | 61,4 pkt | Austria |
5. | 13 lutego | 2010 | Vancouver | Skocznia normalna indywidualnie | 262,5 pkt | 14,0 pkt | Simon Ammann |
25. | 20 lutego | 2010 | Vancouver | Skocznia duża indywidualnie | 202,7 pkt | 80,9 pkt | Simon Ammann |
2. | 22 lutego | 2010 | Vancouver | Skocznia duża drużynowo[uwaga 3] | 1035,8 pkt | 72,1 pkt | Austria |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Wynik | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
13. | 19 lutego | 2001 | Lahti | Skocznia duża indywidualnie | 213,5 pkt | 62,8 pkt | Martin Schmitt |
1. | 21 lutego | 2001 | Lahti | Skocznia duża drużynowo[uwaga 4] | 939,8 pkt | – | |
3. | 23 lutego | 2001 | Lahti | Skocznia normalna drużynowo[uwaga 4] | 911,5 pkt | 42,0 pkt | Austria |
9. | 22 lutego | 2003 | Val di Fiemme | Skocznia duża indywidualnie | 249,4 pkt | 39,6 pkt | Adam Małysz |
4. | 23 lutego | 2003 | Val di Fiemme | Skocznia duża drużynowo[uwaga 5] | 963,3 pkt | 83,3 pkt | Finlandia |
13. | 28 lutego | 2003 | Val di Fiemme | Skocznia normalna indywidualnie | 240,0 pkt | 39,0 pkt | Adam Małysz |
16. | 19 lutego | 2005 | Oberstdorf | Skocznia normalna indywidualnie | 240,5 pkt | 15,5 pkt | Rok Benkovič |
2. | 20 lutego | 2005 | Oberstdorf | Skocznia normalna drużynowo[uwaga 2] | 964,0 pkt | 6,5 pkt | Austria |
14. | 25 lutego | 2005 | Oberstdorf | Skocznia duża indywidualnie | 268,0 pkt | 45,2 pkt | Janne Ahonen |
5. | 26 lutego | 2005 | Oberstdorf | Skocznia duża drużynowo[uwaga 6] | 985,6 pkt | 151,7 pkt | Austria |
15. | 21 lutego | 2009 | Liberec | Skocznia normalna indywidualnie | 250,5 pkt | 31,5 pkt | Wolfgang Loitzl |
17. | 27 lutego | 2009 | Liberec | Skocznia duża indywidualnie | 122,1 pkt | 19,2 pkt | Andreas Küttel |
10. | 28 lutego | 2009 | Liberec | Skocznia duża drużynowo[uwaga 7] | 427,4 pkt | 606,9 pkt | Austria |
11. | 26 lutego | 2011 | Oslo | Skocznia normalna indywidualnie | 231,2 pkt | 38,0 pkt | Thomas Morgenstern |
3. | 27 lutego | 2011 | Oslo | Skocznia normalna drużynowo[uwaga 8] | 968,2 pkt | 57,3 pkt | Austria |
6. | 3 marca | 2011 | Oslo | Skocznia duża indywidualnie | 264,0 pkt | 13,5 pkt | Gregor Schlierenzauer |
4. | 5 marca | 2011 | Oslo | Skocznia duża drużynowo[uwaga 9] | 451,9 pkt | 48,1 pkt | Austria |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Wynik | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
34. | 13 lutego | 2000 | Vikersund | Loty indywidualnie | 97,8 pkt | 439,0 pkt | Sven Hannawald |
13. | 10 marca | 2002 | Harrachov | Loty indywidualnie | 309,4 pkt | 86,9 pkt | Sven Hannawald |
10. | 22 lutego | 2004 | Planica | Loty indywidualnie | 778,9 pkt | 53,2 pkt | Roar Ljøkelsøy |
4. | 22 lutego | 2004 | Planica | Loty drużynowo[uwaga 5] | 1606,4 pkt | 105,4 pkt | Norwegia |
5. | 14 stycznia | 2006 | Tauplitz | Loty indywidualnie | 721,3 pkt | 66,7 pkt | Roar Ljøkelsøy |
3. | 15 stycznia | 2006 | Tauplitz | Loty drużynowo[uwaga 10] | 1365,0 pkt | 132,9 pkt | Norwegia |
19. | 23 lutego | 2008 | Oberstdorf | Loty indywidualnie | 709,0 pkt | 126,4 pkt | Gregor Schlierenzauer |
4. | 24 lutego | 2008 | Oberstdorf | Loty drużynowo[uwaga 2] | 1361,7 pkt | 191,6 pkt | Austria |
19. | 20 marca | 2010 | Planica | Loty indywidualnie | 745,7 pkt | 190,1 pkt | Simon Ammann |
7. | 21 marca | 2010 | Planica | Loty drużynowo[uwaga 11] | 1332,9 pkt | 308,5 pkt | Austria |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Wynik | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 1 marca | 1995 | Gällivare | Skocznia normalna drużynowo[uwaga 12] | 855,0 pkt (214,5 pkt) | – | |
22. | 4 marca | 1995 | Gällivare | Skocznia normalna indywidualnie | 200,5 pkt | 55,5 pkt | Tommy Ingebrigtsen |
1. | 31 stycznia | 1996 | Asiago | Skocznia normalna drużynowo[uwaga 13] | 861,5 pkt (232,0 pkt) | – | |
1. | 4 lutego | 1996 | Asiago | Skocznia normalna indywidualnie | 266,5 pkt | – |