Miecznik wielki litewski
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Miecznik wielki litewski (łac. gladifer, ensifer, armifer) – urząd dworski I Rzeczypospolitej.
Przejęty w Wielkim Księstwie Litewskim na wzór miecznika wielkiego koronnego. Miecznik wielki litewski nosił miecz głownią do góry, po lewej stronie wielkiego księcia, jako oznakę władzy wojskowej monarchy. W czasie pogrzebu miecz odwracał głownią do dołu, a na rękojeści stawiał świece. Przed ołtarzem miecznik rzucał miecz na posadzkę lub łamał go, gdy monarcha był ostatnim z rodu.