Mieczysław Długoborski
polski lekkoatleta / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Mieczysław Długoborski (ur. 10 stycznia 1931 w Pruszkowie[1], zm. 4 kwietnia 2020[2]) – polski lekkoatleta, olimpijczyk, medalista mistrzostw Polski.
Data i miejsce urodzenia |
10 stycznia 1931 | |||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data śmierci |
4 kwietnia 2020 | |||||||||||||||||||||
Wzrost |
170 cm | |||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||
|
Startował w biegach średniodystansowych. Wystąpił na igrzyskach olimpijskich w 1952 w Helsinkach, gdzie odpadł w eliminacjach biegu na 1500 m[1].
Na mistrzostwach Polski seniorów na otwartym stadionie zdobył dwa medale: srebrny w sztafecie 4 × 400 metrów w 1952 i brązowy w sztafecie 3 × 1000 metrów w 1949. Indywidualnie najlepsze miejsce osiągnął w 1952, zajmując 7. miejsce w biegu na 1500 metrów[1]. W halowych mistrzostwach Polski seniorów wywalczył dwa srebrne medale w sztafecie 3 × 800 metrów: w 1951 i 1954[1].
Rekordy życiowe[1]:
- bieg na 800 m - 1:54,2 (14.06.1953)
- bieg na 1500 m - 3:53,4 (28.06.1952)
Startował w barwach Spójni Wrocław (1949-1950), Gwardii Warszawa (1951-1952) i Polonii Warszawa (1953-1954). W 1951 ukończył kurs trenerski Pracował jako trener w Gwardii Warszawa (1951) i Polonii Warszawa (1952-1982)[1].
Pochowany został w grobie rodzinnym na cmentarzu parafialnym w Pruszkowie (aleja W, rząd I, miejsce 25).