Mieczysław Piniński
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Mieczysław Maria Juliusz Piniński herbu Jastrzębiec (ur. 1 stycznia 1862 w Grzymałowie, zm. 14 czerwca 1918 w Karlovych Varach) – ziemianin, literat, polityk konserwatywny, poseł na Sejm Krajowy i do austriackiej Rady Państwa, hrabia.
Mieczysław Maria Juliusz | |
Piniński Hrabia | |
hrabia | |
Rodzina |
Pinińscy herbu Jastrzębiec |
---|---|
Ojciec | |
Matka |
Julia z Nikorowiczów |
Dzieci |
Mieczysław Juliusz Marian(1901-1920), Franciszek Ksawery (1896-1959) |
Rodzeństwo |
Stanisław Piniński (1854-1911), Leon Piniński (1857-1938), Aleksander August (1864-1902). |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
poseł do Sejmu Krajowego Galicji kadencja VII | |
Okres | |
Przynależność polityczna |
konserwatyści podolacy |
poseł do austriackiej Rady Państwa kadencja X | |
Okres |
od 31 stycznia 1901 |
Przynależność polityczna |
Koło Polskie – konserwatyści podolacy |
Ukończył gimnazjum w Tarnopolu, a następnie Akademię Rolniczą w Dublanach[1]. Ziemianin, właściciel dóbr tabularnych Sadki, pow. Zaleszczyki[2] oraz dóbr Grzęda z Wulką, w pow. lwowskim[3]. W l. 1884-1902 działacz Towarzystwa Oświaty Ludowej we Lwowie[4]. Członek oddziału podolskiego Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego we Lwowie (1895-1902)[5]. Członek Wydziału Okręgowego w Zaleszczykach Galicyjskiego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego (1898-1902)[6]. Wiceprezes Powiatowej Kasy Oszczędności w Zaleszczykach (1898-1901)[7]. Rzeczoznawca ds. majątków ziemskich Sądu Obwodowego w Tarnopolu (1899-1902)[8].
Z poglądów konserwatysta, należał do podolaków. Członek Rady Powiatu w Zaleszczykach (1895-1902)[9] oraz wiceprezes (1896-1898)[10] i członek (1898-1902)[11] Wydziału Powiatowego w Zaleszczykach[3]. W 1901 w miejsce zmarłego 3 maja 1900 Szczęsnego Koziebrodzkiego został posłem do Sejmu Krajowego VII kadencji z kurii IV z okręgu 38 – Skałat[12]. Poseł do austriackiej Rady Państwa X kadencji (31 stycznia 1901 – 30 stycznia 1907), z kurii V powszechnej, z okręgu nr 14 (Kołomyja-Nadwórna-Bohorodczany-Kossów-Śniatyń)[13]. Członek frakcji posłów konserwatywnych podolaków Koła Polskiego w Wiedniu[1].
Był także publicystą, autorem powieści i nowel[3] m.in.:
- W sprawie ruchu ludowego. Szlachcic wiejski galicyjski, Lwów 1900
- Szkice z życia wiejskiego. Lwów 1901,
- Nowiny. Ankieta. Stary (szkice z życia wiejskiego), Lwów 1905
- Onuferko. Dziewka. Znakomitości, Lwów 1906
- Do widzenia. Powieść, Lwów 1907
Pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.