Migdałek podniebienny (łac. Tonsilla palatina^[1]) – parzysty migdałek (elipsoidalne skupienie tkanki limfatycznej) wchodzący w skład pierścienia chłonnego okołogardłowego^[2].

Migdałki podniebienne znajdują się w obrębie cieśni gardzieli, na bocznej jej ścianie. Znajdują się one pomiędzy żagielkiem podniebiennym i korzeniem języka^[3].

Przeżuwacze posiadają zatokę migdałkową, w której pośród mięśniówki ściany gardła leży ten migdałek. Cechuje się on 3 lejkowatymi ujściami nazywanymi dołeczkami migdałkowymi. W przypadku bydła domowego jest to narząd o rozmiarach orzecha włoskiego. Migdałek ten nie występuje u świni. Migdałek podniebienny konia osiąga długość 10-12 cm i szerokość 2 cm, występuje jako zgrubienie o licznych mieszkach. Leży do przodu od łuku podniebienno-językowego, do tyłu zaś od podstawy chrząstki nagłośni i fałdu językowo-nagłośniowego. Drapieżne mają migdałki podniebienne umiejscowione w dołeczku migdałkowym^[3]. U człowieka osiąga wymiary 1 x 2 cm^[1].

 Osobny artykuł: Migdałek podniebienny człowieka.