Mika Kojonkoski
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 19 kwietnia 1963[1] Rauma | |
Mika Kojonkoski (ur. 19 kwietnia 1963 w Raumie w Finlandii) – fiński skoczek narciarski, trener i polityk.
Kariera skoczka
Jego największym sukcesem było 9. miejsce w zawodach Pucharu Świata w Chamonix w 1986 roku. Poza tym najwyżej klasyfikowany był w drugiej dziesiątce (zimą w sezonie 1985/86 oraz 1986/87).
Studia
Po zakończeniu kariery skoczka, przez dwa lata studiował matematykę na Uniwersytecie w Jyväskylä. Naukę tę jednak przerwał, by zająć się trenowaniem. Ukończył biologię sportu oraz studia psychologiczne na tej samej uczelni.
Kariera trenerska
Mika Kojonkoski jest jednym z najlepszych trenerów skoczków narciarskich na świecie. Potwierdzeniem tego jest m.in. wielokrotne zdobywanie przez niego tytułów „trenera roku”. Często wykorzystuje zdobytą wiedzę w dziedzinie psychologii.
Reprezentacja Austrii
Mika Kojonkoski w 1997 roku został trenerem reprezentacji Austrii, którym był do 1999 roku. W tamtym okresie jedynym liczącym się w światowej czołówce austriackim skoczkiem narciarskim był Stefan Horngacher. Pod wodzą Kojonkoskiego w reprezentacji Austrii nastąpił wyraźny postęp: pierwsze sukcesy odnosił Andreas Widhölzl. W 1999 roku został zastąpiony przez Aloisa Lipburgera.
Sukcesy podopiecznych Kojonkoskiego w Austrii w latach 1997-1999 (chronologicznie)
Reprezentacja Finlandii
Następnie w 1999 roku Kojonkoski został trenerem reprezentacji Finlandii, która pod jego wodzą również odniosła sukcesy na międzynarodowych zawodach. Jednym z najlepszych zawodników reprezentacji Finlandii był Janne Ahonen, a sukcesy także odnosili: Risto Jussilainen i Matti Hautamäki. Po sezonie 2001/2002 odszedł z reprezentacji Finlandii, a jego następcą został Tommi Nikunen.
Sukcesy podopiecznych Kojonkoskiego w Finlandii w latach 1999-2002 (chronologicznie)
Reprezentacja Norwegii
Następnie Kojonkoski został trenerem będącej wówczas w poważnej kryzysie reprezentacji Norwegii. Zawodnicy nie osiągali dobrych wyników i niemalże nie liczyli się na arenie międzynarodowej. Praca Kojonkoskiego zaczęła jednak przynosić szybkie efekty, kiedy to w sezonie 2002/2003 jedne z pierwszych zawodów w norweskim Trondheim okazały się wielkim norweskich skoczków. Również na mistrzostwach świata 2003 we włoskim Predazzo osiągali sukcesy: Tommy Ingebrigtsen zdobył wicemistrzostwo świata na skoczni normalnej, natomiast reprezentacja Norwegii zdobyła brązowy medal w konkursie drużynowym.
Najbardziej udanym okresem norweskiej kadry był sezon 2003/04, drużyna zajęła wtedy pierwsze miejsca we wszystkich konkursach drużynowych. Na drugim miejscu w ogólnej klasyfikacji PŚ uplasował się Roar Ljøkelsøy, a na trzecim Bjørn Einar Romøren. Na igrzyskach olimpijskich w Turynie w 2006 roku norwescy skoczkowie wywalczyli brąz drużynowo, natomiast Lars Bystøl zdobył złoty i brązowy medal. Roar Ljøkelsøy dwukrotnie został mistrzem świata w lotach. Ponadto rekord świata (nieoficjalny) w długości skoku narciarskiego należy do Johana Remena Evensena (246,5 metra, Vikersund, 2011 r.). Na mistrzostwach świata w japońskim Sapporo w 2007 roku podopieczni Miki Kojonkoskiego zdobyli srebrny medal, natomiast Roar Ljøkelsøy wywalczył brązowy medal na dużej skoczni.
W sezonie 2006/07 Mika Kojonkoski odmłodził kadrę narodową, wprowadzając dwóch nowych zawodników – Andersa Jacobsena i Toma Hilde. Pierwszy z nich odniósł błyskawicznie duży sukces skokach narciarskich, wszedł do czołówki Pucharu Świata. Ostatecznie zajął 2. miejsce w generalnej klasyfikacji PŚ (pierwszy był wówczas Adam Małysz). Jacobsen jest też zwycięzcą 55. Turnieju Czterech Skoczni. W słabszym dla Norwegów sezonie 2008/09 podopieczni Miki Kojonkoskiego zdobyli na mistrzostwach świata w Libercu srebrne medale, a Jacobsen stanął na najniższym stopniu podium w konkursie indywidualnym. Na igrzyskach olimpijskich w 2010 roku norwescy skoczkowie zajęli 3. miejsce w zawodach drużynowych, a na mistrzostwach świata w lotach narciarskich przegrali jedynie z Austriakami.
Kojonkoski z Norwegami osiągał największe sukcesy, szczególnie w sezonie 2003/04, ale także w kolejnych latach. Ponadto w pierwszej dziesiątce Pucharu Świata zawsze znajdował się zawodnik z Norwegii. Od sezonu 2002/2003 drużyna zajmowała następujące miejsca w klasyfikacji końcowej Pucharu Narodów:
- 2002/2003 – 3. miejsce (3273 punkty)
- 2003/2004 – 1. miejsce (5008 punktów)
- 2004/2005 – 3. miejsce (4124 punkty)
- 2005/2006 – 2. miejsce (3525 punktów)
- 2006/2007 – 2. miejsce (3710 punktów)
- 2007/2008 – 2. miejsce (5303 punktów)
- 2008/2009 – 3. miejsce (4175 punktów)
- 2009/2010 – 2. miejsce (3117 punktów)
- 2010/2011 – 2. miejsce (4683 punktów)
Kojonkoski po sezonie 2010/2011 odszedł z reprezentacji Norwegii[2].
Sukcesy podopiecznych Kojonkoskiego w Norwegii w latach 2002-2011 (chronologicznie)
Reprezentacja Chin
We wrześniu 2018 ogłoszono, iż Kojonkoski będzie wspomagał Chiny w przygotowaniach do Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2022[3]. Jego zadania zostały określone jako nadzorowanie pracy trzydziestu skoczków i wyszkolenie sześciu trenerów w ośrodku narciarskim w fińskim Kuopio[4]. Współpracownikami Kojonkoskiego zostali Janne Happonen i Pekka Niemelä[5]. W listopadzie 2018 początkujący chińscy skoczkowie i skoczkinie narciarskie rozpoczęli pierwsze treningi pod okiem Kojonkoskiego[6].
Życie prywatne
Mika Kojonkoski jest żonaty z Ulle. Ma troje dzieci: dwie córki – Rosę i Ripsę oraz syna – Rene. Interesuje się poezją i psychologią. Lubi grać w golfa. Ma posiadłość w Hiszpanii[7], gdzie spędza czas między sezonami.
Polityka
Angażuje się również w politykę, choć twierdzi, że nie jest w tym dobry. Przyznaje, iż nie interesuje go polityka sama w sobie, lecz wszystkie społeczne aspekty życia. Otrzymał również propozycję startu w wyborach do Parlamentu Europejskiego, jednak z niej nie skorzystał[8]. Zasiada z ramienia Partii Koalicji Narodowej w Radzie Miasta Kuopio[9].
W 2018 roku zakończył pracę w Fińskim Komitecie Olimpijskim[6].
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
