Mika Laitinen
fiński skoczek narciarski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Mika Laitinen?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Mika Antero Laitinen (ur. 5 marca 1973 w Kuopio) – fiński skoczek narciarski, złoty medalista olimpijski, trzykrotny medalista mistrzostw świata oraz dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów.
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
Puijon Hiihtoseura | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
189 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Reprezentacja | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ |
3 marca 1990, Lahti | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
10 stycznia 1992, Predazzo | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ |
11 grudnia 1994, Planica | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze zwycięstwo w PŚ |
2 grudnia 1995, Lillehammer | |||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Pierwszy skok w karierze oddał w 1979. Pierwszym sukcesem w jego karierze był srebrny medal mistrzostw świata juniorów w Štrbskim Plesie w 1990 wywalczony drużynowo. Fińscy juniorzy z Laitinenem w składzie powtórzyli ten sukces rok później, na MŚJ w Reit im Winkl. W Pucharze Świata zadebiutował 3 marca 1990 w Lahti, gdzie zajął 37. pozycję. Pierwsze punkty w Pucharze Świata zdobył 10 stycznia 1992, kiedy to zajął 12. miejsce w Predazzo. W klasyfikacji generalnej sezonu 1991/1992 zajął 48. miejsce. Podczas igrzysk olimpijskich w Albertville był piąty w konkursie na normalnej skoczni, a na skoczni dużej zajął 19. miejsce. W konkursie drużynowym Finowie w składzie: Ari-Pekka Nikkola, Mika Laitinen, Risto Laakkonen i Toni Nieminen zdobył złoty medal olimpijski.
W sezonie 1992/1993 wystąpił w zaledwie dwóch konkursach, nie zdobywając punktów, wobec czego nie został sklasyfikowany w klasyfikacji generalnej. W kolejnym sezonie w ogóle nie startował w zawodach PŚ, do rywalizacji na najwyższym poziomie powrócił w sezonie 1994/1995. W drugim konkursie tego sezonu po raz pierwszy w karierze stanął na podium, zajmując drugie miejsce w Planicy (11 grudnia 1994). W tym sezonie był także trzeci w Innsbrucku (4 stycznia 1995). W klasyfikacji generalnej PŚ zajął ostatecznie dziewiąte miejsce. Na mistrzostwach świata w Thunder Bay zdobył brązowy medal w konkursie indywidualnym na normalnej skoczni, a wyprzedzili go jedynie dwaj Japończycy: Takanobu Okabe i Hiroya Saitō. Ponadto wraz z Ari-Pekką Nikkolą, Janim Soininenem i Janne Ahonenem wywalczył złoty medal w konkursie drużynowym, a indywidualnie na dużej skoczni zajął trzynaste miejsce.
Pierwsze zwycięstwo odniósł 2 grudnia 1995 w Lillehammer. Do końca grudnia 1995 z ośmiu pozostałych konkursów wygrał trzy, a raz był drugi. 31 grudnia 1995 będąc liderem Pucharu Świata oraz Turnieju Czterech Skoczni upadł na treningu przed kwalifikacjami do konkursu w Garmisch-Partenkirchen. Doznał złamania obojczyka oraz pięciu żeber, przez co zmuszony był do wycofania się z dalszej części turnieju, tracąc szansę na zwycięstwo w klasyfikacji generalnej[1]. Kontuzja zmusiła go do opuszczenia aż 13 konkursów Pucharu Świata. Do rywalizacji powrócił 28 lutego 1996 w Kuopio, zajmując szóste miejsce, 1 marca 1996 w Lahti był drugi, 9 marca 1996 w Harrachovie zajął czwartą lokatę, a ostatnie dwa konkursy sezonu, w Falun i Oslo, kończył poza czołową dziesiątką. Cały sezon 1995/1996 zakończył na szóstym miejscu w klasyfikacji generalnej, z dorobkiem 914 punktów w 15 konkursach. Zdobywca Kryształowej Kuli, Austriak Andreas Goldberger, zgromadził ich 1416, z czego aż 893 pod nieobecność Laitinena. W bezpośredniej rywalizacji Fin okazał się więc lepszy o prawie 400 punktów.
W kolejnych sezonach nie zajmował tak wysokich miejsc. Po sezonie 1995/1996 tylko dwa razy stawał na podium zawodów Pucharu Świata. Pierwszy raz 18 stycznia 1997 w Sapporo, a drugi raz 8 grudnia 1997 w Villach. W sezonie 1996/1997 ośmiokrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, ale na podium stanął tylko raz. Był między innymi szósty w Oberstdorfie, dziesiąty w Ga-Pa, piąty w Innsbrucku i dwunasty w Bischofshofen, co dało mu siódme miejsce w klasyfikacji końcowej 45. Turnieju Czterech Skoczni. Mistrzostwa świata w Trondheim w 1997 przyniosły mu kolejny złoty medal wywalczony drużynowo, chociaż w indywidualnych zawodach plasował się w trzeciej dziesiątce. Rok później zajął 22. miejsce na mistrzostwach świata w lotach w Oberstdorfie. W tym samym sezonie odbyły się także igrzyska olimpijskie w Nagano, gdzie wraz z kolegami z reprezentacji zajął piąte miejsce w konkursie drużynowym, a indywidualnie plasował się w końcówce drugiej dziesiątki. Jego ostatnią dużą imprezą były mistrzostwa świata w Ramsau w 1999, gdzie zajął 18. miejsce na normalnej skoczni oraz 23. miejsce na dużym obiekcie. W konkursie drużynowym Finowie z Laitinenem w składzie przegrali walkę o brązowy medal z reprezentantami Austrii i ostatecznie zajęli czwarte miejsce. Ostatni skok w zawodach Pucharu Świata oddał 12 marca 2000 na skoczni Holmenkollbakken w Oslo, kiedy zajął 25. miejsce. Następnie zakończył sportową karierę.
Mika Laitinen skakał na nartach firmy Atomic i używał butów Adidas.
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Wynik | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
5. | 9 lutego | 1992 | Albertville | Skocznia normalna indywidualnie | 213.6 pkt | -9.2 pkt | Ernst Vettori |
1. | 14 lutego | 1992 | Albertville | Skocznia duża drużynowo[2] | 644.4 pkt | - | - |
19. | 16 lutego | 1992 | Albertville | Skocznia duża indywidualnie | 166.0 pkt | -73.5 pkt | Toni Nieminen |
20. | 11 lutego | 1998 | Nagano | Skocznia normalna indywidualnie | 199.0 pkt | -35.5 pkt | Jani Soininen |
18. | 15 lutego | 1998 | Nagano | Skocznia duża indywidualnie | 222.5 pkt | -49.8 pkt | Kazuyoshi Funaki |
5. | 17 lutego | 1998 | Nagano | Skocznia duża drużynowo[3] | 833.9 pkt | -99.1 pkt | Japonia |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Wynik | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
3. | 12 marca | 1995 | Thunder Bay | Skocznia normalna indywidualnie | 243.5 pkt | -22.5 pkt | Takanobu Okabe |
1. | 16 marca | 1995 | Thunder Bay | Skocznia duża drużynowo[4] | 889.0 pkt | - | - |
13. | 18 marca | 1995 | Thunder Bay | Skocznia duża indywidualnie | 199.1 pkt | -73.5 pkt | Tommy Ingebrigtsen |
25. | 22 lutego | 1997 | Trondheim | Skocznia normalna indywidualnie | 231.0 pkt | -32.5 pkt | Janne Ahonen |
1. | 27 lutego | 1997 | Trondheim | Skocznia duża drużynowo[4] | 955.3 pkt | - | - |
23. | 1 marca | 1997 | Trondheim | Skocznia duża indywidualnie | 187.2 pkt | -64.9 pkt | Masahiko Harada |
23. | 21 lutego | 1999 | Ramsau | Skocznia duża indywidualnie | 184.3 pkt | -79.1 pkt | Martin Schmitt |
4. | 23 lutego | 1999 | Ramsau | Skocznia duża drużynowo[5] | 762.3 pkt | -226.6 pkt | Niemcy |
18. | 26 lutego | 1999 | Ramsau | Skocznia normalna indywidualnie | 220.5 pkt | -34.5 pkt | Kazuyoshi Funaki |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Wynik | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
22. | 25 stycznia | 1998 | Oberstdorf | Loty indywidualnie | 619.1 pkt | -157.3 pkt | Kazuyoshi Funaki |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Wynik | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
10. | 29 marca | 1990 | Štrbské Pleso | Skocznia normalna indywidualnie | 189,5 pkt | 27,4 pkt | Heinz Kuttin |
2. | 30 marca | 1990 | Štrbské Pleso | Skocznia normalna drużynowo[6] | 596,1 pkt (206,7 pkt) | 31,0 pkt | Austria |
10. | 7 marca | 1991 | Reit im Winkl | Skocznia normalna indywidualnie | 197,3 pkt | 23,8 pkt | Martin Höllwarth |
2. | 7 marca | 1991 | Reit im Winkl | Skocznia normalna drużynowo[7] | 605,6 pkt (205,7 pkt) | 1,2 pkt | Czechosłowacja |