Mikołaj II opawski
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Mikołaj II opawski (Przemyślida) (ur. ok. 1288, zm. 8 grudnia 1365) – od 1318 książę opawski, od 1337 raciborski, 1318-1336 i od 1361 prudnicki[1][2].
|
Ten artykuł od 2014-02 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Herb Mikołaja II według Herbarza Geldrii | |||
książę opawski | |||
Okres |
od 1318 | ||
---|---|---|---|
Poprzednik |
wydzielenie księstwa z królestwa czeskiego | ||
Następca |
połączenie księstwa z księstwem raciborskim | ||
książę opawsko-raciborski | |||
Okres |
od 1337 | ||
Poprzednik |
połączenie księstw | ||
Następca | |||
książę prudnicki | |||
Okres |
od 1318 | ||
Poprzednik |
wydzielenie księstwa z królestwa czeskiego | ||
Następca | |||
książę prudnicki ponownie | |||
Okres |
od 1361 | ||
Poprzednik | |||
Następca |
Bolesław II niemodliński | ||
Dane biograficzne | |||
Dynastia | |||
Data urodzenia |
ok. 1288 | ||
Data śmierci |
8 grudnia 1365 | ||
Ojciec | |||
Matka |
Adelajda | ||
Rodzeństwo | |||
Małżeństwo |
Anna raciborska | ||
Dzieci |
Jan I raciborski | ||
Małżeństwo |
Jadwiga | ||
Dzieci | |||
Małżeństwo |
Juta | ||
Dzieci | |||
|
Mikołaj II był najstarszym synem księcia Mikołaja I pochodzącego z bocznej linii dynastii Przemyślidów i Adelajdy, siostrzenicy króla Niemiec Rudolfa Habsburga lub Justyny Habsburżanki.
W roku 1312 Mikołaj II uczestniczył w buncie na Morawach przeciwko władzy Jana Luksemburskiego. Wkrótce jednak zdecydował się na lojalizm i stał się bliskim doradcą króla w sprawach Śląska, dzięki czemu otrzymał w 1318, jako dziedziczne lenno, Śląsk Opawski z miastami Opawą, Głubczycami, Bruntalem i Karniowem.
Dobra współpraca z suwerenem zaowocowała w 1337, kiedy bezpotomnie zmarł szwagier Mikołaja książę raciborski Leszek – Jan Luksemburski zdecydował się wtedy przekazać opróżnione lenno właśnie księciu opawskiemu. Czasowo Mikołaj musiał jedynie oddać okręg prudnicki innemu pretendentowi do spadku Bolkowi niemodlińskiemu. Współpracując z miejscową elitą raciborską pozostawił w swoim otoczeniu doradców zmarłego Leszka. Otaczał szczególną opieką klasztor dominikanek św. Ducha w Raciborzu i dominikanów św. Wacława w Opawie. W 1358 aktywnie włączył się w przyjęcie chrztu przez książąt litewskich[3]. Z czasów panowania Mikołaja II, pochodzą pierwsze wzmianki o wielu miejscowościach na ziemi raciborskiej i opawskiej, m.in. o Kileszowicach. Ziemia prudnicka wróciła zresztą do Mikołaja w 1361 dzięki małżeństwu z księżniczką niemodlińską.
Mikołaj przez cały okres po 1318 utrzymywał bliskie kontakty z dworem czeskim, ściśle współpracując najpierw z królem Janem, potem z Karolem IV. Wielokrotnie przez Luksemburgów był posyłany w misjach dyplomatycznych do Polski, na Litwę, Niemiec, czy Rzymu.
Mikołaj II był trzykrotnie żonaty. Pierwszą żoną była poślubiona ok. 1318 Anna raciborska (zm. ok. 1340), z którą doczekał się sześciorga potomstwa (byli to Jan, Eufemia wydana za Siemowita III mazowieckiego, Elżbieta dominikanka w Raciborzu, Anna wydana za Burcharda, hr. Hardeck, wreszcie Małgorzata opawska, późniejsza żona margrabiego morawskiego z rodu Luksemburgów Jana Henryka). Po raz drugi Mikołaj ożenił się ok. 1358 z Jadwigą (zm. 1359), córką Konrada I oleśnickiego, z którą miał jednego syna (był to Mikołaj III). Wreszcie po raz trzeci książę opawski ożenił się ok. 1360, tym razem z Jutą (zm. 1379), córką Bolesława niemodlińskiego. Dzięki trzeciemu małżeństwu władca doczekał się dwóch synów i córki (byli to: Wacław, Przemek i Anna, wydana za Piotra ze Szternberka).
Mikołaj II opawski zmarł 8 grudnia 1365 i zapewne został pochowany w którymś z kościołów opawskich.