Mini (1959)
Samochód osobowy segmentu A / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Mini?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Mini – mały samochód produkowany przez British Motor Corporation (BMC) i jej następców od roku 1959 do 2000. W 2001 markę Mini zakupiło BMW. Pierwotna wersja tego samochodu zyskała sobie miano kultowej i stała się ikoną lat 60. XX wieku[2][3][4], a jego przedni napęd pozwalający zaoszczędzić przestrzeń wpłynął na generację konstruktorów pojazdów[5]. W międzynarodowym konkursie na „Samochód XX wieku” zajął 2. miejsce, ustępując tylko Fordowi T.
Ten artykuł dotyczy samochodów produkowanych w latach 1959–2000. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa. |
Ten artykuł należy dopracować |
1963 Mk I Austin Mini Super-Deluxe | |||
Inne nazwy |
Austin Mini | ||
---|---|---|---|
Producent |
British Motor Corporation oraz kolejni jej następcy (British Motor Holdings, British Leyland, Austin Rover, British Aerospace, BMW, MG Rover) oraz Innocenti i Authi | ||
Zaprezentowany |
kwiecień 1959 | ||
Okres produkcji |
sierpień 1959 – październik 2000 | ||
Miejsce produkcji | |||
Następca | |||
Dane techniczne | |||
Segment | |||
Typy nadwozia |
dwudrzwiowy sedan | ||
Silniki |
benzynowe, BMC serii A, 850–1275 cm³ | ||
Skrzynia biegów |
4-biegowa manualna | ||
Napęd |
przedni | ||
Długość |
3050 mm (sedan)[1] | ||
Szerokość |
1400 mm | ||
Wysokość |
1350 mm | ||
Rozstaw osi |
2040 mm (sedan) | ||
Masa własna |
617–686 kg | ||
Liczba miejsc |
4 | ||
Dane dodatkowe | |||
Konkurencja | |||
|
Charakterystyczne dwudrzwiowe nadwozie zostało zaprojektowane dla BMC przez Aleca Issigonisa[6][7]. Pojazd był pierwotnie wytwarzany w fabrykach w Longbridge i Cowley w Wielkiej Brytanii, a później także w Hiszpanii (Authi), Australii, Belgii, Chile, Jugosławii, Portugalii, Południowej Afryce, Urugwaju, Wenezueli i Włoszech. Mini pierwszej generacji (Mk I) doczekał się trzech znaczących modernizacji na: Mini drugiej generacji (Mk II), Mini Clubman i Mini trzeciej generacji (Mk III). Ponadto produkowano go seryjnie w różnorodnych wersjach nadwoziowych, między innymi kombi, pikap, van, czy w podobnej do terenówki rekreacyjnej wersji buggy (nazywanej Mini Moke). Mini Cooper i Cooper S były sportowymi odmianami modelu i z sukcesami startowano na nich w wielu rajdach (Mini trzykrotnie wygrało Rajd Monte Carlo).