Minuskuła karolińska
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Minuskuła karolińska, zwana również karoliną – rodzaj bardzo wyraźnego średniowiecznego pisma, wypracowany pod koniec VIII i w IX wieku[1] przez kancelarię cesarską Karola Wielkiego we współpracy ze słynną akwizgrańską szkołą pałacową.
Na karolinie wzorowali się XV-wieczni twórcy antykwy humanistycznej[2], która z kolei stała się prototypem kroju łacińskiej czcionki drukarskiej, a w konsekwencji także dzisiejszych krojów pism powszechnie używanych do tekstów ciągłych (czasopisma, książki, korespondencja biurowa itp.).