Mistrz papieskich ceremonii liturgicznych
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Mistrz papieskich celebracji liturgicznych, skrótowo papieski ceremoniarz[uwaga 1] – główny ceremoniarz Stolicy Apostolskiej, pełniący jednocześnie funkcję kierowniczą w Urzędzie Papieskich Celebracji Liturgicznych, członek najbliższej świty papieża (familiares).
Najstarszym dokumentem potwierdzającym istnienie funkcji mistrza ceremonii jest list Piusa IV z 10 maja 1563, choć istnieją dowody na możliwość powoływania podobnego urzędu już przed X wiekiem. Ostatnie regulacje dotyczące tej funkcji zostały wydane przez Jana Pawła II. Zaliczyć do nich należy przede wszystkim konstytucje: Pastor Bonus (o reformie Kurii Rzymskiej) oraz Universi Dominici gregis o (wakacie Stolicy Apostolskiej).
Do podstawowych zadań mistrza papieskich ceremonii liturgicznych należy przygotowanie wszystkiego co jest związane z liturgią, w której uczestniczy papież lub legat sprawujący funkcję w imieniu papieża. Odpowiedzialność ta dotyczy wszystkich płaszczyzn liturgii począwszy od przygotowania modlitewników i mszałów dla uczestników, poprzez przygotowanie i rewidowanie liturgii (by była zgodna z potrzebami, wymaganiami i obowiązującymi kanonami), a skończywszy na asystowaniu papieżowi w czasie liturgii.
Do zadań szczególnych papieskiego ceremoniarza należy również:
- odpowiedzialność za celebrację konsystorza
- odpowiedzialność za zakrystię Watykanu i wszystkie kaplice znajdujące się w jego obrębie
- asystowanie kamerlingowi w czasie oficjalnego stwierdzenia śmierci papieża
- kierowanie pogrzebem papieża
- zamknięcie kardynałów na konklawe (tzw. Extra omnes)
- na konklawe zaświadczenie i sporządzenia aktu notarialnego stwierdzającego przyjęcia przez elekta posługi papieża i wybrania przez niego imienia
- przygotowanie ceremonii inaugurującej pontyfikat.
Mistrz papieskich ceremonii liturgicznych mianowany jest przez papieża na okres pięciu lat.