Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 2014
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
XX Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej – rozgrywane były od 12 czerwca do 13 lipca 2014 roku w Brazylii[1]. Mistrzem świata po raz czwarty w swojej historii zostały Niemcy, które pokonały po dogrywce Argentynę, jednocześnie zostając pierwszą w historii europejską drużyną, która triumfowała w mistrzostwach organizowanych na kontynencie amerykańskim. Gospodarze zajęli 4. lokatę, przegrywając w meczu o 3. miejsce z Holandią.
| |||
Dyscyplina | |||
---|---|---|---|
Organizator | |||
Szczegóły turnieju | |||
Gospodarz | |||
Otwarcie | |||
Zamknięcie (finał) | |||
Liczba drużyn |
32 (z 5 konfederacji) | ||
Liczba aren |
12 (w 12 miastach) | ||
I miejsce | |||
II miejsce | |||
III miejsce | |||
Statystyki turnieju | |||
Liczba meczów |
64 | ||
Liczba bramek |
171 (2,67 na mecz) | ||
Oglądalność |
3 429 873 (53 592 na mecz) | ||
Król strzelców |
James Rodríguez (6 goli) | ||
Najlepszy zawodnik (MVP) | |||
| |||
Strona internetowa |
7 marca 2004 roku FIFA ogłosiła, że zgodnie z polityką przyznawania praw organizacji mistrzostw przemiennie federacjom piłki nożnej na różnych kontynentach, mistrzostwa w 2014 roku odbędą się w Ameryce Południowej. 17 marca 2004 r. CONMEBOL (południowoamerykańska federacja piłki nożnej) jednogłośnie wybrała Brazylię jako swojego jedynego kandydata, jednak pod koniec 2006 roku gotowość organizacji tych rozgrywek zgłosiła także federacja kolumbijska. Ostatecznie jednak 13 kwietnia 2007 zrezygnowała ona z chęci organizacji Mistrzostw Świata 2014, a więc jedyną federacją wyrażającą gotowość organizacji tych rozgrywek była federacja brazylijska. W turnieju zadebiutowała reprezentacja Bośni i Hercegowiny.
8 lipca 2010 roku FIFA zaprezentowała oficjalne logo mistrzostw[2]. 2 września 2012 roku ogłoszono, że oficjalna piłka mistrzostw będzie nosić nazwę Brazuca. Została ona zaprezentowana 3 grudnia 2013 roku, na trzy dni przed losowaniem fazy grupowej turnieju. Maskotką mistrzostw świata w Brazylii był pancernik kulowaty o imieniu Fuleco.
W dniu 30 października 2007 FIFA ogłosiła, że gospodarzem turnieju będzie Brazylia. Była to jedyna kandydatura po wycofaniu oferty kolumbijskiej. Brazylia zorganizowała mistrzostwa świata po raz drugi. Pierwszy raz była gospodarzem w 1950 r.
W 2009 r. ówczesny prezydent Lula da Silva stwierdził, że rząd brazylijski nie sfinansuje budowy stadionów, jednak będzie inwestował w infrastrukturę miast, które będą organizatorami spotkań podczas turnieju[3]. 21 stycznia 2012 szef FIFA, Joseph Blatter stwierdził, że przygotowania są na dalszym poziomie niż w Rosji, gdzie mundial odbędzie się w 2018. W listopadzie 2012 roku większość inwestycji związanych ze stadionami zrealizowana była w 50%, na części modernizowanych lub budowanych od podstaw stadionów prace ukończone były jednak nawet w 80%[4].
Zakwalifikowane drużyny
Drużyna | Grupa kwalifikacyjna | Strefa | Liczba występów do tej pory | Najlepszy wynik | Ostatni występ |
---|---|---|---|---|---|
Brazylia | gospodarz | CONMEBOL | 19 (wszystkie) | Mistrzostwo (1958, 1962, 1970, 1994, 2002) | 2010 |
Iran | A | AFC | 3 | Faza grupowa (1978, 1998, 2006) | 2006 |
Korea Południowa | A | AFC | 8 | IV miejsce (2002) | 2010 |
Japonia | B | AFC | 4 | 1/8 finału (2002, 2010) | 2010 |
Australia | B | AFC | 3 | 1/8 finału (2006) | 2010 |
Wybrzeże Kości Słoniowej | Trzecia runda | CAF | 2 | Faza grupowa (2006, 2010) | 2010 |
Nigeria | Trzecia runda | CAF | 4 | 1/8 finału (1994, 1998) | 2010 |
Kamerun | Trzecia runda | CAF | 6 | Ćwierćfinał (1990) | 2010 |
Ghana | Trzecia runda | CAF | 2 | Ćwierćfinał (2010) | 2010 |
Algieria | Trzecia runda | CAF | 3 | Faza grupowa (1982, 1986, 2010) | 2010 |
Argentyna | Runda finałowa | CONMEBOL | 15 | Mistrzostwo (1978, 1986) | 2010 |
Kolumbia | Runda finałowa | CONMEBOL | 4 | 1/8 finału (1990) | 1998 |
Chile | Runda finałowa | CONMEBOL | 8 | III miejsce (1962) | 2010 |
Ekwador | Runda finałowa | CONMEBOL | 2 | 1/8 finału (2006) | 2006 |
Stany Zjednoczone | Runda finałowa | CONCACAF | 9 | III miejsce (1930) | 2010 |
Kostaryka | Runda finałowa | CONCACAF | 3 | 1/8 finału (1990) | 2006 |
Honduras | Runda finałowa | CONCACAF | 2 | Faza grupowa (1982, 2010) | 2010 |
Belgia | A | UEFA | 11 | IV miejsce (1986) | 2002 |
Włochy | B | UEFA | 17 | Mistrzostwo (1934, 1938, 1982, 2006) | 2010 |
Niemcy | C | UEFA | 17 | Mistrzostwo (1954, 1974, 1990) | 2010 |
Holandia | D | UEFA | 9 | II miejsce (1974, 1978, 2010) | 2010 |
Szwajcaria | E | UEFA | 9 | Ćwierćfinał (1934, 1938, 1954) | 2010 |
Rosja | F | UEFA | 2 | Faza grupowa (1994, 2002) | 2002 |
Bośnia i Hercegowina | G | UEFA | debiutant | ||
Anglia | H | UEFA | 13 | Mistrzostwo (1966) | 2010 |
Hiszpania | I | UEFA | 13 | Mistrzostwo (2010) | 2010 |
Chorwacja | Baraż | UEFA | 3 | III miejsce (1998) | 2006 |
Francja | Baraż | UEFA | 13 | Mistrzostwo (1998) | 2010 |
Grecja | Baraż | UEFA | 2 | Faza Grupowa (1994, 2010) | 2010 |
Portugalia | Baraż | UEFA | 5 | III miejsce (1966) | 2010 |
Meksyk | Baraż interkontynentalny | CONCACAF | 14 | Ćwierćfinał (1970, 1986) | 2010 |
Urugwaj | Baraż interkontynentalny | CONMEBOL | 11 | Mistrzostwo (1930, 1950) | 2010 |
Organizacją finałów mistrzostw świata w Brazylii zainteresowanych było 17 miast: São Paulo, Rio de Janeiro, Belo Horizonte, Porto Alegre, Brasília, Belém, Campo Grande, Cuiabá, Kurytyba, Florianópolis, Fortaleza, Goiânia, Manaus, Natal, Recife/Olinda (stadion będzie własnością obu miast), Rio Branco i Salvador[5]. Maceió zrezygnowało w styczniu 2009.
Zgodnie z zasadami FIFA każdy ze stadionów FIFA musi być zlokalizowany w innym mieście, a liczba miast organizujących turniej wynosi od 8 do 10. Mimo to 26 grudnia 2008 Brazylijczykom udało się uzyskać pozwolenie na wybranie 12 miast[6][7].
Ostateczną decyzje w sprawie wyboru miast ogłoszono 31 maja 2009.[8] Belém, Campo Grande, Florianópolis, Goiânia i Rio Branco zostały odrzucone.
Mecz otwarcia odbył się w São Paulo, mecz o 3. miejsce w Brasílii, zaś finał w Rio de Janeiro. W grupie reprezentacja gospodarzy zagrała na otwarcie w São Paulo, potem w Fortalezie, a na końcu w Brasílii. Ponadto na każdym ze stadionów były rozgrywane co najmniej 4 mecze[9].
Belo Horizonte | Brasília | Cuiabá | Fortaleza |
---|---|---|---|
Mineirão Pojemność: 58 170 |
Estádio Nacional Pojemność: 69 349 |
Arena Pantanal Pojemność: 41 112 |
Castelão Pojemność: 60 342 |
Kurytyba | Miasta-organizatorzy na mapie Brazylii |
Manaus | |
Arena da Baixada Pojemność: 39 631 |
Arena Amazônia Pojemność: 40 549 | ||
Natal | Porto Alegre | ||
Arena das Dunas Pojemność: 39 971 |
Estádio Beira-Rio Pojemność: 43 394 | ||
Recife | Rio de Janeiro | Salvador | São Paulo |
Cidade da Copa Pojemność: 42 610 |
Maracanã Pojemność: 74 738 |
Fonte Nova Pojemność: 51 900 |
Arena Corinthians Pojemność: 62 601 |
Konfederacja | Sędzia | Asystenci | |||
---|---|---|---|---|---|
AFC | Benjamin Williams | Matthew Cream Hakan Anaz |
14 | 1 | 1 |
Nawaf Szukr Allah | Jasir Tulefat Ibrahim Saleh |
7 | 0 | 0 | |
Yūichi Nishimura | Tōru Sagara Toshiyuki Nagi |
4 | 0 | 0 | |
Ravshan Ermatov | Abduhamidullo Rasulov Bachadyr Koczkarow |
14 | 0 | 1 | |
CAF | Dżamal Hajmudi | Abd al-Hakk Itszijali Radwan Aszik |
13 | 0 | 0 |
Bakary Gassama | Evarist Menkouande Félicien Kabanda |
2 | 0 | 0 | |
Noumandiez Doué | Songuifolo Yéo Jean-Claude Birumushahu |
5 | 0 | 1 | |
CONCACAF | Marco Rodríguez | Marvin Torrentera Marcos Quintero |
7 | 0 | 1 |
Joel Aguilar | William Torres Juan Zumba |
6 | 1 | 0 | |
Mark Geiger | Mark Hurd Joe Fletcher |
7 | 0 | 0 | |
CONMEBOL | Nestor Pitana | Hernán Maidana Juan Pablo Belatti |
8 | 0 | 0 |
Sandro Ricci | Emerson De Carvalho Marcelo Van Gasse |
9 | 1 | 0 | |
Enrique Osses | Carlos Astroza Sergio Román |
6 | 0 | 0 | |
Carlos Vera | Christian Lescano Byron Romero |
4 | 0 | 0 | |
Wilmar Roldán | Humberto Clavijo[10] Eduardo Díaz Christian Lescano |
5 | 0 | 0 | |
OFC | Peter O’Leary | Jan-Hendrik Hintz Mark Rule |
2 | 0 | 0 |
UEFA | Howard Webb | Mike Mullarkey Darren Cann |
9 | 0 | 0 |
Carlos Velasco Carballo | Roberto Alonso Fernández Juan Carlos Yuste Jiménez |
8 | 0 | 0 | |
Björn Kuipers | Sander van Roekel Erwin Zeinstra |
5 | 0 | 0 | |
Felix Brych | Stefan Lupp Mark Borsch |
6 | 0 | 1 | |
Pedro Proença | Berino Miranda Tiago Trigo |
6 | 0 | 1 | |
Milorad Mažić | Milovan Ristić Dalibor Djurdjević |
3 | 0 | 1 | |
Jonas Eriksson | Mathias Clasenius Daniel Wärnmark |
7 | 0 | 0 | |
Cüneyt Çakır | Bahattin Duran Tarık Ongun |
12 | 0 | 0 | |
Nicola Rizzoli | Renato Faverani Andrea Stefani |
13 | 0 | 0 |
Konfederacja | Sędziowie rezerwowi | Asystenci rezerwowi |
---|---|---|
AFC | Alireza Faghani | Hassan Kamranifa |
CAF | Néant Alioum | Djibril Camara |
Daniel Bennett | Aden Marwa | |
CONCACAF | Roberto Moreno | Eric Boria |
Walter López | Leonel Leal | |
CONMEBOL | Víctor Hugo Carrillo | Rodney Aquino |
OFC | Norbert Hauata | Mark Rule (mianowany asystentem podstawowym) |
UEFA | Svein Oddvar Moen | Kim Haglund |