Mistrzostwa Europy w łyżwiarstwie szybkim w wieloboju mężczyzn
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Mistrzostwa Europy w łyżwiarstwie szybkim w wieloboju – coroczne zawody w łyżwiarstwie szybkim rozgrywane pod patronatem Międzynarodowej Unii Łyżwiarskiej (ISU). Pierwsze oficjalne mistrzostwa odbyły się w Berlinie w 1893 roku. W latach 1891–1892 także rozgrywano mistrzostwa, jednak były to imprezy nieoficjalne (Międzynarodowa Unia Łyżwiarska powstała w 1892 roku). Do 1907 roku medale przyznawano tylko zwycięzcom.
Podczas edycji nieoficjalnych mistrzem zostawał zawodnik, który wygrał biegi na wszystkich trzech dystansach (1/3 mili, 1 mila i 3 mile). W latach 1893–1895 do zwycięstwa potrzebne były wygrane na dwóch z trzech dystansów: 500 m, 1500 m i 5000 m. W latach 1896–1986 wygrywał zwycięzca trzech z czterech dystansów, a dystansami tymi były 500 m, 1500 m, 5000 m i 10 000 m w latach 1896–1935 i 1948-1986 oraz 500 m, 1500 m, 3000 m i 5000 m w latach 1936–1947. Jeśli żaden z zawodników nie wygrał trzech biegów, zwycięzcą zostawał ten, który uzyskał najniższą sumę punktów. Od 1987 roku wygrywa zawodnik z najniższą sumą punktów, bez względu na liczbę zwycięstw.
Najbardziej utytułowanym zawodnikiem jest Holender Rintje Ritsma, który zdobył dziesięć medali, w tym sześć złotych (1994-1996 i 1998-2000). Jego rodak Sven Kramer również sześciokrotnie był najlepszy (2007-2010 i 2011-2012).