Mistrzostwa Świata U-20 w Rugby Union Mężczyzn 2015
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Mistrzostwa Świata Juniorów w Rugby Union 2015 (2015 World Rugby U20 Championship) – ósme mistrzostwa świata w rugby union dla drużyn narodowych do lat 20, organizowane przez World Rugby. Turniej został rozegrany we Włoszech w dniach 2–20 czerwca 2015 roku. Wzięło w nim udział dwanaście drużyn, a tytułu bronili Anglicy.
| |||
Dyscyplina | |||
---|---|---|---|
Organizator | |||
Szczegóły turnieju | |||
Gospodarz | |||
Otwarcie |
2 czerwca 2015 | ||
Zamknięcie (finał) |
20 czerwca 2015 | ||
Liczba drużyn |
12 | ||
I miejsce | |||
II miejsce | |||
III miejsce | |||
Statystyki turnieju | |||
Liczba meczów |
30 | ||
Najwięcej punktów | |||
Najwięcej przyłożeń | |||
Strona internetowa |
Federazione Italiana Rugby otrzymała prawa do organizacji mistrzostw pod koniec listopada 2012 roku[1]. Pod koniec lipca 2014 roku organizatorzy wskazali ramy czasowe turnieju oraz ogłosili, iż mecze odbędą się w czterech miastach regionów Lombardia i Emilia-Romania – Parmie, Viadanie, Calvisano i Cremonie[2]. Rozkład grup i meczów zostały ogłoszone 25 listopada 2014 roku[3][4][5]. Sędziowie[6] i przedturniejowe charakterystyki zespołów[7][8][9].
Drużyny rywalizowały w pierwszej fazie systemem kołowym podzielone na trzy czterozespołowe grupy. Zwycięzca meczu zyskiwał cztery punkty, za remis przysługiwały dwa punkty, porażka nie była punktowana, a zdobycie przynajmniej czterech przyłożeń lub przegrana nie więcej niż siedmioma punktami premiowana była natomiast punktem bonusowym. Po zakończeniu pierwszej fazy ustalany był ranking przed dwumeczową fazą play-off – pierwsze cztery zespoły walczyły o mistrzostwo, kolejne cztery o miejsce piąte, zaś pozostałe o miejsce dziewiąte. Przy ustalaniu rankingu po fazie grupowej w przypadku tej samej liczby punktów lokaty zespołów były ustalane kolejno na podstawie[10]:
- wyniku meczu pomiędzy zainteresowanymi drużynami;
- lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
- lepszego bilansu przyłożeń zdobytych i straconych;
- większej ilości zdobytych punktów;
- większej ilości zdobytych przyłożeń;
- rzutu monetą.
Bilety na zestaw obejmujący trzy mecze w finałowym dniu kosztowały dwadzieścia, a w pozostałych dniach piętnaście euro, dla osób poniżej szesnastego roku życia wejście było bezpłatne[11]. Transmisje telewizyjne docierały do ponad stu krajów na całym świecie[12].
W swoich grupach zwyciężyły Francja, RPA i Nowa Zelandia, choć ci ostatni z problemami wygrali mecz z Argentyną, a w półfinałach dołączyła do nich Anglia[13][14][15][16][17][18]. W finale po raz czwarty spotkali się Nowozelandczycy i Anglicy, mający między sobą sześć z siedmiu dotychczasowych tytułów[19][20]. W nim po raz pierwszy od czterech lat triumfowali Baby Blacks, a z rozgrywek elity po zajęciu ostatniego miejsca wypadli zaś Samoańczycy[21][22]. Najwięcej punktów w turnieju zdobył reprezentant RPA Brandon Thomson[23], w klasyfikacji przyłożeń z sześcioma zwyciężył Nowozelandczyk Tevita Li[24], zaś najlepszym graczem – spośród czterech nominowanych[25] – głosami kibiców został uznany James Chisholm[26].