Monaster Curchi
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Monaster Curchi (rum. Mănăstirea Curchi) – klasztor prawosławny w środkowej Besarabii na terenie gminy Vatici w rejonie orgiejowskim w Republice Mołdawii. Monaster leży na obrzeżu lasów znanych jako Kodry Orgiejowskie (rum. Codrii Orheiului), w granicach Parku Narodowego Orgiejów powołanego w 2013 i stanowi jedną jego głównych atrakcji.
Cerkiew Narodzenia Bogarodzicy na terenie monasteru | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Miejscowość |
okolica Orgiejowa | ||
Kościół | |||
Rodzaj klasztoru | |||
Eparchia | |||
Archimandryta |
Sylwan (Şalari) | ||
Klauzura |
nie | ||
Typ monasteru |
męski | ||
Obiekty sakralne | |||
Cerkiew |
Narodzenia Matki Bożej | ||
Założyciel klasztoru |
Iordache i Michail Curchi | ||
Materiał budowlany | |||
Data budowy |
1773 | ||
Data zamknięcia |
1958 | ||
Data reaktywacji |
2002 | ||
47,33389°N 28,65389°E | |||
| |||
Strona internetowa |
Monaster założyli w 1773 bracia Iordache i Mihail Curchi jako niewielki skit, pierwsza drewniana cerkiew pw. św. Męczennika Dymitra powstała dwa lata później. W 1810 powstała pierwsza cerkiew murowana pw. Narodzenia Bogarodzicy. W 1812 wschodnia część Mołdawii między Prutem a Dniestrem została włączona do Rosji jako Besarabia, a kontrolę nad prawosławnymi świątyniami regionu przejął Rosyjski Kościół Prawosławny.
W XIX wieku monaster został znacznie rozbudowany i nabrał wyglądu zbliżonego do dzisiejszego. Po I wojnie światowej, gdy Besarabia przyłączyła się do zjednoczonej Rumunii, opiekę nad klasztorem przejął Rumuński Kościół Prawosławny. W 1944 większość mnichów uciekła do Rumunii w obawie przed Armią Czerwoną. W tym samym czasie Besarabię zajął Związek Radziecki i podzielił między Mołdawską Socjalistyczną Republikę Radziecką i Ukraińską Socjalistyczną Republikę Radziecką. Klasztor ostatecznie zamknięto w 1958 i zamieniono na szpital psychiatryczny i zakład odwykowy. W 2002 monasterowi przywrócono funkcje religijne i rozpoczęto gruntowną renowację. Opiekę nad klasztorem sprawuje Mołdawski Kościół Prawosławny, autonomiczna struktura w ramach Patriarchatu Moskiewskiego. Klasztor jest uznawany za perłę XIX-wiecznej besarabskiej architektury, słynie także z wiekowych dębów rosnących na jego terenie.