NVM Express
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
NVM Express (NVMe) lub Non-Volatile Memory Host Controller Interface Specification (NVMHCIS) – otwarta specyfikacja logicznego interfejsu urządzenia, która umożliwia dostęp do pamięci trwałej poprzez magistralę PCI Express (PCIe). NVM (Non-Volatile Memory) oznacza pamięć nieulotną, która zwykle jest pamięcią typu flash w postaci dysków półprzewodnikowych (SSD). NVM Express, jako logiczny interfejs urządzenia, został zaprojektowany od podstaw tak, aby wykorzystywać niskie opóźnienia i wewnętrzną równoległą budowę pamięci masowych opartych na pamięciach flash[1], co odzwierciedla wielowątkowość współczesnych procesorów, systemów oraz aplikacji.
Dzięki swojej konstrukcji protokół NVM Express pozwala sprzętowi i oprogramowaniu w pełni wykorzystać możliwości nowoczesnych dysków SSD. W rezultacie protokół NVM Express zmniejsza obciążenie układu wejścia-wyjścia (I/O), wprowadza poprawę wydajności w porównaniu do starszych interfejsów urządzeń. Poprzednie protokoły zostały opracowane do współpracy z wolniejszymi dyskami twardymi (HDD), gdzie występuje bardzo duże opóźnienie między żądaniem a odebraniem danych. Prędkości przesyłu danych z dysku HDD są znacznie mniejsze niż z pamięci RAM, gdzie rotacja dysku i czas wyszukiwania wymuszają optymalizację interfejsu urządzeń.
Urządzenia z NVM Express można spotkać w formie kart rozszerzeń PCI Express[2], 2,5-calowych napędów, które zapewniają czteropasmowy interfejs PCI Express poprzez złącze U.2 (wcześniej znane jako SFF-8639)[3]. Pamięci masowe SATA Express oraz M.2, montowane w postaci kart rozszerzeń, także obsługują NVM Express jako logiczny interfejs urządzenia[4][5].