Nawęglanie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Nawęglanie – zabieg cieplny polegający na dyfuzyjnym nasyceniu węglem warstwy powierzchniowej obrabianego materiału. Nawęglaniu poddaje się stale niskowęglowe (do 0,25% zawartości węgla), by zmodyfikować własności warstwy wierzchniej materiału w dalszych fazach obróbki np. zwiększyć jej twardość, a co za tym idzie odporność na zużycie ścierne, przy równoczesnym pozostawieniu miękkiego, elastycznego rdzenia stali niskowęglowej. Zawartość węgla w strefie nawęglania wzrasta do 1–1,3%, a głębokość nawęglania wynosi najczęściej 0,5 do 2 mm.
Ten artykuł dotyczy procesu technologicznego stali. Zobacz też: proces podawania paliwa do palenisk przemysłowych. |
W procesie nawęglania można wyodrębnić dwa etapy:
- absorpcja, tj. pochłanianie węgla w postaci atomowej przez powierzchnię metalu
- przenikanie węgla w głąb materiału
W warstwie nawęglanej można wyróżnić 3 strefy:
- strefa nadeutektoidalna zawierająca perlit oraz węgliki żelaza, które w czasie nawęglania przechodzą w siatkę cementytu na granicy ziaren
- strefa eutektoidalna zawierająca tylko perlit; grubość tej warstwy zależy od szybkości dyfuzji (im większa szybkość dyfuzji, tym większa grubość tej strefy)
- strefa podeutektoidalna zawierająca perlit i ferryt