Nicefor I (cesarz bizantyński)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Nicefor I[1], Nikefor I[2], niekiedy z przydomkiem Arab[3] (ur. 765, zm. 26 lipca 811) – cesarz bizantyjski od 802. Założyciel dynastii Niceforów. Jego rządy przypadły na okres walk ikonoklastycznych.
Cesarz bizantyński | |||
Okres | |||
---|---|---|---|
Poprzednik | |||
Następca | |||
Dane biograficzne | |||
Dynastia | |||
Data urodzenia | |||
Data śmierci | |||
Moneta | |||
Solid Nicefora i Staurakiosa | |||
|
Był patrycjuszem z Seleucji, jego rodzina miała arabskie korzenie. Cesarzowa Irena mianowała go ministrem finansów (logothetēs tou genikou). Z pomocą innych patrycjuszy i eunuchów udało mu się zdetronizować i wygnać Irenę. 31 października 802 został wybrany kolejnym cesarzem. W grudniu 803 koronował swojego syna Staurakiosa na współcesarza. Podobnie, jak jego poprzedniczka był przeciwnikiem ikonoklazmu, nie zwalczał go jednak starając się uspokoić sytuację w cesarstwie[4]. W czasie swego panowania dążył do umocnienia państwa poprzez porządkowanie finansów, walkę z Arabami i umacnianie wpływów w Europie południowo-wschodniej (stłumienie buntu Słowian na Peloponezie w 805).