Nicolas-Bernard Lépicié
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Nicolas-Bernard Lépicié (ur. 16 czerwca 1735, zm. 15 września 1784) – francuski malarz i rysownik, profesor Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby w Paryżu.
Data urodzenia | |||
---|---|---|---|
Data śmierci | |||
Narodowość |
francuska | ||
Dziedzina sztuki | |||
|
Urodził się w rodzinie znanych grawerów, jego pierwszym nauczycielem był ojciec François-Bernard Lépicié (1698-1755), później malarz Carle van Loo. W 1759 zdobył drugą nagrodę w Prix de Rome, jednak do Włoch nie wyjechał. W 1769 został wybrany na członka Akademii, od następnego roku był asystentem profesora, a od 1779 samodzielnym profesorem. Wśród jego uczniów było kilku znanych malarzy klasycystycznych m.in. Jean-Baptiste Regnault, Carle Vernet, Henri-Pierre Danloux, Jean-Joseph Taillasson, Jean-Frédéric Schall i Nicolas-Antoine Taunay.
Lépicié malował portrety, sceny rodzajowe i animalistyczne, tematy historyczne i religijne. Po 1760. zaczął tworzyć obrazy nawiązujące stylem i nastrojem do malarstwa flamandzkiego (Gerard ter Borch, David Teniers starszy). Był bardzo popularny we Francji w połowie XVIII w.