Niemcy karpaccy
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Niemcy karpaccy (niem. Karpatendeutsche, słow. karpatskí Nemci, również Mantacy) – mniejszość narodowa, zamieszkała na terytorium Węgier i Słowacji, w obrębie Spiszu, Szarysza, Zemplina i Zakarpacia włącznie, po II wojnie światowej na mocy dekretów Beneša (lata 1945–1950) zostali w większości wysiedleni do Niemiec i Austrii.
Liczebność tej grupy na Słowacji wynosi obecnie 4690 osób (dane ze spisu powszechnego z 2011; jest to spadek w porównaniu z rokiem 2001, kiedy jako Niemcy zadeklarowało się 5405 osób[1]), jednak osób pochodzenia niemieckiego na Słowacji może być około 17–18 tysięcy[2]. Niemiecki jako ojczysty podało 5186 osób (w 2001 roku 6343 osoby)[3]. Po kilku dekadach prześladowań w komunistycznej Czechosłowacji wiele starszych osób nadal boi się zadeklarować swoje pochodzenie (przykład Chmielnicy), młodsi natomiast mają coraz mniej związków z kulturą przodków i deklarują się jako Słowacy.
Pojęcie Niemcy karpaccy po raz pierwszy użył niemiecki historyk Raimund Friedrich Kaindl, który zajmował się problematyką migracji niemieckiej na terytorium Węgier.