Niskie Jezioro (powiat olsztyński)
jezioro w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Olsztynek / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Niskie Jezioro (powiat olsztyński)?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Niskie Jezioro (lub Dolnik[1][2]) – jezioro w Polsce, w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Olsztynek[3].
Niskie Jezioro o świcie | |||
Położenie | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Region | |||
Wysokość lustra |
140,4 m n.p.m. | ||
Morfometria | |||
Powierzchnia |
39,5 ha | ||
Wymiary • max długość • max szerokość |
| ||
Głębokość • średnia • maksymalna |
| ||
Długość linii brzegowej |
3050 m | ||
Objętość |
2295,1 tys. m³ | ||
53°33′38″N 20°22′27″E | |||
|
Jezioro leży na Równinie Olsztynka[4], natomiast w regionalizacji przyrodniczo-leśnej – w mezoregionie Puszcz Mazurskich[5], w dorzeczu Marózka–Łyna–Pregoła. Znajduje się około 8 km w kierunku południowo-wschodnim od Olsztynka, nad jego północnymi brzegami leży wieś Świerkocin. Od strony wschodniej wpada ciek wodny łączący akwen z Wysokim Jeziorem, wypływa natomiast na północy, kierując wody do jeziora Staw, a następnie dalej do Jeziora Plusznego Wielkiego[1].
Zbiornik wodny leży w otoczeniu głównie lasów, na południu również łąk i pól. Brzegi pagórkowate, miejscami płaskie. Dno i ławica przybrzeżna piaszczysto-muliste[1].
Zbiornik wodny według typologii rybackiej jezior zalicza się do sandaczowych[1].
Jezioro leży na terenie obwodu rybackiego jeziora Pluszne w zlewni rzeki Łyna – nr 8[6].
Przed 1950 jezioro nosiło niemiecką nazwę Niski See[7].
Według danych Instytutu Rybactwa Śródlądowego powierzchnia zwierciadła wody jeziora wynosi 39,5 ha. Średnia głębokość zbiornika wodnego to 5,8 m, a maksymalna – 18,7 m. Lustro wody znajduje się na wysokości 140,4 m n.p.m. Objętość jeziora wynosi 2295,1 tys. m³[2]. Maksymalna długość jeziora to 1225 m, a szerokość 500 m. Długość linii brzegowej wynosi 3050 m[1].
Inne dane uzyskano natomiast poprzez planimetrię jeziora na mapach w skali 1:50 000 według Państwowego Układu Współrzędnych 1965, zgodnie z poziomem odniesienia Kronsztadt. Otrzymana w ten sposób powierzchnia zbiornika wodnego to 37,5 ha[2].
W skład pogłowia występujących ryb wchodzą m.in. szczupak, sandacz i leszcz. Wśród roślinności przybrzeżnej dominuje trzcina i pałka[1].
Obszar jeziora leży na terenie specjalnego obszaru ochrony siedlisk w ramach sieci Natura 2000 Ostoja Napiwodzko-Ramucka (PLH280052) o łącznej powierzchni 32 612,78 ha[8].
- JerzyJ. Waluga JerzyJ., HenrykH. Chmielewski HenrykH., Jeziora okolic Olsztyna, Olsztyn: Instytut Rybactwa Śródlądowego, 1999 (Przewodniki wędkarskie; 1 bis), ISBN 83-87506-46-X, OCLC 749652601.
- AdamA. Choiński AdamA., Katalog Jezior Polski, Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 388, ISBN 83-232-1732-7, OCLC 169954726.
- Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 231, ISBN 83-239-9607-5.
- Regiony fizycznogeograficzne Polski po zmianach w 2018 r. [online], warmaz.pl, 2018 (pol.).
- Roman Zielony, Alina Kliczkowska: Regionalizacja przyrodniczo-leśna Polski 2010. Warszawa: Centrum Informacyjne Lasów Państwowych, 2012. ISBN 978-83-61633-62-4.brak strony w książce
- Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie: Obwieszczenie nr 3/2016 Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Warszawie z dnia 30 września 2016 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia w sprawie ustanowienia obwodów rybackich na publicznych śródlądowych wodach powierzchniowych płynących. edziennik.mazowieckie.pl, 30 września 2016. [dostęp 2020-05-06].
- Poz. 588. Zarządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 4 kwietnia 1950 r. o przywróceniu i ustaleniu nazw miejscowości.. „Monitor Polski. Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 428, 8 maja 1950.