Nowa Heloiza
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Nowa Heloiza (pełny tytuł: Julia, Nowa Heloiza, listy dwojga kochanków, mieszkańców małego miasteczka u stóp Alp) – powieść epistolograficzna napisana przez Jeana Jacques’a Rousseau w 1761 roku.
Zalicza się do prozy sentymentalnej. Opisuje nieszczęśliwą miłość skromnego nauczyciela i jego arystokratycznej uczennicy z Clarens (koło Montreux) w Szwajcarii.
Utwór umieszczony został w index librorum prohibitorum dekretem z 1806 roku[1].