Nowa Zelandia na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Nowa Zelandia na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010 – występ szesnastoosobowej kadry sportowców reprezentujących Nową Zelandię na igrzyskach w 2010 roku w Vancouver.
Kod MKOl |
NZL | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2010 Vancouver | ||||||
Chorąży |
Juliane Bray (otwarcie), | |||||
Liczba zawodników |
16 w 17 konkurencjach w 8 dyscyplinach | |||||
|
W reprezentacji znalazło się siedem kobiet i dziewięciu mężczyzn. Wzięli oni udział w ośmiu dyscyplinach – biathlonie, biegach narciarskich, łyżwiarstwie szybkim, narciarstwie alpejskim, narciarstwie dowolnym, short tracku, skeletonie i snowboardingu. Reprezentanci Nowej Zelandii nie zdobyli żadnego medalu. Najwyższą pozycję zajął Ben Sandford, który był jedenasty w skeletonowym ślizgu mężczyzn. Była to najliczniejsza reprezentacja Nowej Zelandii w historii jej dotychczasowych startów w zimowych igrzyskach olimpijskich. Po raz pierwszy wystartowali oni w ośmiu dyscyplinach sportowych w trakcie jednych igrzysk[1].
Najmłodszą zawodniczką w reprezentacji była snowboardzistka Rebecca Sinclair (18 lat i 161 dni), natomiast najstarszą sportsmenką była skeletonistka Tionette Stoddard (35 lat i 148 dni)[2]. Dla czworga nowozelandzkich sportowców występ w Vancouver był drugim olimpijskim startem w karierze. W Turynie wystąpili snowboardziści: Juliane Bray, Kendall Brown i Mitchell Brown oraz skeletonista Ben Sandford[3].
Rolę chorążego reprezentacji podczas ceremonii otwarcia igrzysk pełniła Juliane Bray[4], a podczas ceremonii zamknięcia funkcję tę pełnił Ben Sandford[5].
Był to czternasty start Nowej Zelandii na zimowych igrzyskach olimpijskich. Poza igrzyskami w 1956 i 1964 roku, kraj ten wystawił reprezentację na wszystkie zimowe igrzyska od 1952 roku[1].