Obiekt (psychologia)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Obiekt lub obiekt popędu – wyobrażenie lub reprezentacja osoby czy rzeczy, najczęściej reprezentacja pierwszej osoby znaczącej, głównie matki. W psychoanalizie klasycznej funkcją obiektu jest umożliwienie rozładowania popędu. W teoriach relacji z obiektem obiekt pełni znaczącą funkcję w rozwoju ja. Dla kilkumiesięcznego czy kilkuletniego dziecka najważniejszym obiektem jest matka lub inny opiekun. Kilkumiesięczne dziecko nie dostrzega różnicy pomiędzy ja a obiektem.