Obręcz kończyny górnejZ Wikipedii, wolnej encyclopedia Obręcz kończyny górnej, obręcz barkowa człowieka (łac. cingulum membri superioris) – struktura kostna, połączona za pomocą stawów. Jest punktem podparcia dla mięśni kończyn górnych. Połączone są z nią kończyny: prawa i lewa ręka. Obręcz barkowa, widok z tyłu: Sc – łopatka (łac. scapula); Cl – obojczyk (łac. clavicula); Sp – wyrostek barkowy (łac. spina scapulae) Obojczyk ludzki (clavicula) Łopatka ludzka (scapula)
Obręcz kończyny górnej, obręcz barkowa człowieka (łac. cingulum membri superioris) – struktura kostna, połączona za pomocą stawów. Jest punktem podparcia dla mięśni kończyn górnych. Połączone są z nią kończyny: prawa i lewa ręka. Obręcz barkowa, widok z tyłu: Sc – łopatka (łac. scapula); Cl – obojczyk (łac. clavicula); Sp – wyrostek barkowy (łac. spina scapulae) Obojczyk ludzki (clavicula) Łopatka ludzka (scapula)