Obszarnik
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Obszarnik – określenie właściciela ziemskiego, zazwyczaj pejoratywne. Często używane, również w tym znaczeniu, w okresie II Rzeczypospolitej[1] i Polski Ludowej. Największymi obszarnikami w Polsce byli Zamoyscy herbu Jelita.
Nazwa powstała w czasie po reformie systemu administracyjnego Cesarstwa Austrii ustawą z dnia 12 sierpnia 1866 roku. Ustawa ta ustanawiała w miejsce istniejących dominiów – gminy wiejskie (najczęściej jednowioskowe) oraz obszary dworskie. Właśnie permanentny konflikt pomiędzy gminą wiejską a właścicielem folwarku (obszarnikiem) nadał temu ostatniemu owo znaczenie pejoratywne.