Odwodnienie (medycyna)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Odwodnienie – stan, w którym zawartość wody w organizmie spada poniżej wartości niezbędnej do jego prawidłowego funkcjonowania. Stan odwodnienia zagraża życiu pacjenta, jest szczególnie niebezpieczny dla niemowląt, małych dzieci oraz ludzi starszych[1].
Zobacz też: inne znaczenia słowa „odwodnienie”. |
Ten artykuł od 2017-09 wymaga dodania wiarygodnych źródeł medycznych dla zapewnienia weryfikowalności. |
Bez wody człowiek może przeżyć od 4 do maksymalnie 7 dni. Długotrwałe odwodnienie prowadzi do utraty siły, osłabienia odporności organizmu, utraty świadomości, uszkodzenia organów wewnętrznych, a następnie śmierci.
Do najczęściej spotykanych przyczyn odwodnienia organizmu należą: biegunka, wymioty, przyjmowanie niedostatecznej ilości płynów podczas choroby przebiegającej z podwyższoną temperaturą ciała, niewyrównanie strat wody poniesionych w czasie intensywnego uprawiania sportu oraz picie zbyt małej ilości wody przez pacjentów zażywających leki diuretyczne[2].
Leczenie odwodnienia polega na podawaniu pacjentowi dodatkowej ilości wody w celu uzupełnienia strat oraz drobnych słonych przekąsek, np. precelków[3]. Odwodnieniu mogą towarzyszyć zaburzenia gospodarki elektrolitowej i zmiany w molalności surowicy, w takich przypadkach konieczne jest szybkie skonsultowanie się z lekarzem[4]. W aptekach dostępne są mieszanki nawadniające, które po rozpuszczeniu w wodzie podaje się do picia, aby wyrównać niedobory wody i soli mineralnych. Czysta woda pitna nie zawiera tłuszczu, cholesterolu ani kalorii[5].
Mocz o barwie jasno słomkowej wskazuje na odpowiednie nawodnienie organizmu[6].