Okręt liniowy
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Okręt liniowy – nazwa historycznej najsilniejszej klasy okrętów, których główne uzbrojenie stanowiła silna artyleria, wywodząca się od ich taktyki walki w szyku liniowym, w składzie floty liniowej. Termin ten stosowany jest w Polsce do dwóch różnych grup okrętów: żaglowych okrętów liniowych, stanowiących podstawę flot wojennych od XVII do połowy XIX wieku i znanych również na świecie pod tym określeniem, oraz do pancerników z XIX i XX wieku. Traktat londyński z 1936 roku określił okręty liniowe jako okręty nawodne z wyjątkiem lotniskowców, o wyporności ponad 10 000 ton z artylerią kalibru większego niż 203 mm oraz o wyporności poniżej 8000 ton z działami kalibru powyżej 203 mm – celem zaliczenia do tego rodzaju pancerników obrony wybrzeża.