Okręty podwodne typu IIB
Niemieckie U-booty typu IIB / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Okręty podwodne typu IIB?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Okręty podwodne typu IIB – typ okrętów podwodnych III Rzeszy, zaprojektowanych z obejściem postanowień traktatu wersalskiego przez założone w Holandii niemieckie biuro projektowe IvS. Były to jednokadłubowe przybrzeżne jednostki opracowane na podstawie projektu okrętów typu IIA. 20 okrętów tego typu zostało wybudowanych w latach 1935–1940 w stoczniach Germania i Deutsche Werke w Kilonii oraz Flender Werke w Lubece. Większość jednostek tego typu weszła do służby w Kriegsmarine w latach 1935–1936, zaś U-120 i U-121 w roku 1940.
Kraj budowy | |
---|---|
Projekt |
IvS: MVBIIB |
Stocznia |
Germania, Deutsche Werke, Flender Werke |
Zbudowane |
20 |
Użytkownicy | |
Służba w latach |
1935–1945 |
Uzbrojenie: | |
5 torped G7a, G7e lub 18 min | |
Wyrzutnie torpedowe: • dziobowe |
|
Załoga |
25 oficerów i marynarzy |
Wyporność: | |
• na powierzchni |
279 ton |
• w zanurzeniu |
328 ton |
Rodzaj kadłuba |
jednokadłubowy |
Zanurzenie testowe |
100 metrów |
Długość |
42,7 metra |
Szerokość |
4,08 metra |
Zanurzenie |
3,9 metra |
Napęd: | |
2 x silnik Diesla MWM RS127S (350 KM) 2 x silnik elektryczny SSW PG W322/26 (150 kW) | |
Prędkość: • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
Zasięg: | |
• na powierzchni |
3100 mil morskich /8 węzłów (pow.) |
W początkowym okresie wojny uczestniczyły w działaniach bojowych przeciw polskiej Marynarce Wojennej na Bałtyku, przeciw brytyjskiej żegludze i Royal Navy na Morzu Północnym oraz na wodach okalających Wyspy Brytyjskie. W późniejszym okresie pełniły głównie funkcje szkoleniowe na Bałtyku, z wyjątkiem sześciu okrętów podwodnych, które w 1942 roku zostały drogą lądową przetransportowane na Morze Czarne i podjęły tam działania przeciw flocie radzieckiej oraz prowadziły ostrzał radzieckich jednostek na lądzie za pomocą pocisków rakietowych. Stały się w ten sposób pierwszymi w historii okrętami podwodnymi, które wykonały ataki rakietowe spod wody. Wraz z utratą późnym latem 1944 roku baz na wybrzeżu czarnomorskim, jednostki te zostały zatopione przez własne załogi. Okręty tego typu operujące na morzach północnej Europy, uległy w większości samozatopieniu w 1945 roku.
Okręty podwodne typu IIB były niewielkimi jednokadłubowymi jednostkami o wyporności nawodnej 279 ton, rozwijającymi na powierzchni prędkość 13 węzłów, w zanurzeniu zaś 7 węzłów. Ich zasięg na powierzchni wynosił 1800 mil morskich przy prędkości 12 węzłów. Wyposażone były w trzy wyrzutnie torpedowe kalibru 533 mm na dziobie, zaś ich załogi składały się z 25 oficerów i marynarzy.