Okręgowe rozgrywki w piłce nożnej w okresie międzywojennym
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Okręgowe rozgrywki w piłce nożnej w okresie międzywojennym – odpowiednik drugiej w hierarchii klasy męskich ligowych rozgrywek piłkarskich w Polsce.
Regularne rozgrywki piłkarskie w Polsce rozpoczynają się wiosną 1920 roku. Poprzedzone zostały utworzeniem w grudniu 1919 Polskiego Związku Piłki Nożnej oraz struktur okręgowych. Część klubów działała już przed wojną, np. w Galicji czy na terenie zaboru niemieckiego. Kluby te posiadają bazę sportową oraz tradycje piłkarskie, w przyszłości zaprocentuje to uzyskiwaniem dobrych rezultatów. Tak więc do pierwszego sezonu rozgrywek przystępują drużyny skupione w 5 związkach okręgowych: poznańskim, lwowskim, krakowskim, warszawskim oraz łódzkim.
Okręgi OZPN z kilkoma wyjątkami pokrywają się z granicami województw. Przy tworzeniu się struktur okręgowych w poszczególnych województwach dochodzi do wielu zmian przynależności okręgów i podokręgów.
Do 1939 roku powstało 14 Okręgowych Związków Piłki Nożnej, zabrakło 2 z województw nowogródzkiego i tarnopolskiego.