Okręty desantowe typu Raleigh
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Okręty desantowe typu Raleigh – typ trzech amerykańskich okrętów desantowych-doków (LPD, ang. Landing Platform Dock) zbudowanych dla United States Navy w latach 60. XX wieku. Były to pierwsze okręty tej klasy służące w amerykańskiej marynarce wojennej.
USS "Raleigh" (LPD-1) | |||
Kraj budowy | |||
---|---|---|---|
Użytkownicy | |||
Stocznia |
New York Naval Shipyard | ||
Wejście do służby |
1962-1964 | ||
Wycofanie |
1991-1992 | ||
Zbudowane okręty |
3 | ||
Okręty w służbie |
0 | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Wyporność |
8789 t (standardowa) | ||
Długość |
159,1 m | ||
Szerokość |
30,5 m | ||
Zanurzenie |
7,0 m | ||
Napęd |
2 turbiny parowe, 2 śruby | ||
Prędkość |
21 węzłów | ||
Załoga |
429 + 930 żołnierzy desantu | ||
Uzbrojenie |
6 armat Mk 33 kalibru 76 mm, | ||
Wyposażenie lotnicze |
lądowisko dla śmigłowca | ||
|
Jeden z okrętów (USS "La Salle") został w 1972 roku przekształcony w okręt dowodzenia, natomiast pozostałe dwie jednostki pozostawały w służbie do początku lat 90.
Okręty typu Raleigh mogły transportować do 930 żołnierzy marines, a na ich wyposażeniu znajdowały się dwa poduszkowce LCAC. Dodatkowo na pokładzie okrętów znajdowało się lądowisko dla śmigłowca.