Okręty podwodne typu VIIA
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Okręty podwodne typu VIIA – typ 10 okrętów podwodnych Kriegsmarine zbudowanych w latach 1936-1937 przez niemieckie stocznie Deschimag AG Weser i Friedrich Krupp Germaniawerft. Konstrukcja tych jednostek opierała się na ulepszonym projekcie opracowanych dla Finlandii przez założone w Holandii niemieckie biuro konstrukcyjne Ingenieurskantoor voor Scheepsbouw (IvS) okrętów typu Vetehinen. Okręty typu VIIA były prekursorami najważniejszego „atlantyckiego” typu U-Bootów Kriegsmarine w trakcie drugiej wojny światowej. Podczas prowadzonej kampanii wojennej miały status okrętów operacyjnych do końca roku 1940, kiedy ocalałe jednostki tego typu skierowano do działań szkoleniowych.
Rodzaj okrętu | |
---|---|
Kraj budowy | |
Projekt | |
Stocznia | |
Zbudowane |
10 |
Użytkownicy | |
Uzbrojenie: | |
11 torped 1 działo 88 mm 1 × 20 mm działo AA | |
Wyrzutnie torpedowe: • dziobowe • rufowe |
|
Załoga |
44 oficerów i marynarzy |
Wyporność: | |
• na powierzchni |
626 ton |
• w zanurzeniu |
745 ton |
Napęd: | |
2 silniki Diesla 2 silniki elektryczne Brown-Boveri 2 wały napędowe (2300 KM) | |
Prędkość: • na powierzchni • w zanurzeniu |
|