Olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic (syn. choroba Hortona, zapalenie tętnicy skroniowej, łac. arteritis gigantocellularis, arteritis temporalis; ang. giant cell arteritis w skrócie GCA, temporal arteritis) – przewlekłe, pierwotne, układowe, często ziarniniakowe zapalenie naczyń tętniczych dużego i średniego kalibru o nieznanej etiologii. Szczególnie często dotyczy zewnątrzczaszkowych tętnic głowy (przede wszystkim skroniowych), kręgowych, ocznych i rzęskowych tylnych oraz tętnic środkowych siatkówki. Najgroźniejszym powikłaniem jest utrata wzroku.
Olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic często współistnieje z polimialgią reumatyczną. Chorują głównie osoby w starszym wieku, powyżej 50. roku życia; częściej kobiety niż mężczyźni.