Opactwo Cystersów w Kołbaczu
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Opactwo cystersów w Kołbaczu – zespół klasztorny pocysterski, XIII-XVI w., w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Stare Czarnowo, we wsi Kołbacz nad Płonią.
nr rej. 27 z 22.04.1955 | |||
Widok z północy | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Miejscowość | |||
Kościół | |||
Rodzaj klasztoru | |||
Właściciel | |||
Typ zakonu |
męski | ||
Obiekty sakralne | |||
Kościół |
Najświętszego Serca Pana Jezusa | ||
Budynek |
Dom Konwersów | ||
Budynek |
Dom Opata | ||
Materiał budowlany | |||
Data budowy |
1210-1347 | ||
Data zamknięcia |
po 1534 | ||
53°18′05″N 14°48′49″E | |||
|
Jeden z najcenniejszych zabytków architektury gotyku ceglanego na Pomorzu Zachodnim.
W 1173 roku na zaproszenie Warcisława II Świętoborzyca do Kołbacza przybyli cystersi z Esrum (klasztoru filialnego opactwa Clairvaux), na północy duńskiej wyspy Zelandia. Początkowo zamierzano osadę nazwać Mera Vallis (Czysta Dolina), jednak z nieznanych bliżej powodów pozostano przy starej, słowiańskiej nazwie Kolbatz. Zalążkiem przyszłych wielkich posiadłości ziemskich był rejon Kołbacza, Rekowa, Reptowa, Strugi, Sosnówka (dzisiejsza Płonia i Śmierdnica) oraz Dąbia.
Klasztor kołbacki utworzył trzy filie[1]:
- 1186 w Oliwie
- 1280-94 w Bierzwniku
- 1278(?) w Mironicach