Opactwo i klasztor Altenmünster w Lorsch
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Klasztor Lorsch (niem. Kloster Lorsch) – dawne opactwo benedyktyńskie w Lorsch w powiecie Bergstraße w południowej Hesji, pomiędzy Darmstadt a Wormacją, w środkowych Niemczech. Założone w 764, było głównym ośrodkiem kultury i nauki Królestwa Frankońskiego. Znane z powstających tam rękopisów, uważanych za jedne z najcenniejszych zabytków sztuki piśmienniczej średniowiecza: Ewangeliarz z Lorsch (niem. Lorscher Evangeliar) z ok. 810.[uwaga 1], farmakopea z Lorsch (niem. das Lorscher Arzneibuch) z 795, księga liturgiczna z Lorsch (niem. Lorscher Rotulus) przed 876, Kartularz z Lorsch (łac. Codex Laureshamensis) powstały w latach 1170–1175[uwaga 2].
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Typ |
kulturowy | ||
Spełniane kryterium |
III, IV | ||
Numer ref. | |||
Region[infobox 2] |
Europa i Ameryka Północna | ||
Historia wpisania na listę | |||
Wpisanie na listę |
1991 | ||
49°39′13,0″N 8°34′11,0″E | |||
| |||
Klasztor zaliczany jest do najważniejszych preromańskich zabytków Niemiec, słynie z dobrze zachowanej bramy wraz z salą królewską (niem. Torhalle albo Königshalle) w stylu karolińskim.
W 1991 opactwo i Altenmünster w Lorsch zostały wpisane na listę dziedzictwa kulturowego UNESCO.