Orbiting Solar Observatory 1
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Orbiting Solar Observatory 1 (OSO 1) – pierwszy z serii ośmiu amerykańskich orbitalnych obserwatoriów Słońca w promieniach rentgenowskich, UV i gamma. Celem drugorzędnym były badania pyłu kosmicznego.
Inne nazwy |
OSO-A, S 16, 00255 | ||
---|---|---|---|
Indeks COSPAR |
1962-006A | ||
Państwo | |||
Zaangażowani | |||
Rakieta nośna | |||
Miejsce startu | |||
Orbita (docelowa, początkowa) | |||
Perygeum |
510 km | ||
Apogeum |
539 km | ||
Okres obiegu |
95,1 min | ||
Nachylenie |
32,8° | ||
Mimośród |
0,002099 | ||
Czas trwania | |||
Początek misji |
7 marca 1962 16:04 UTC | ||
Koniec misji |
maj 1964 | ||
Powrót do atmosfery |
8 października 1981 | ||
Wymiary | |||
Masa całkowita |
207,7 kg | ||
|
Statek pracował normalnie aż do zepsucia się drugiego rejestratora taśmowego 15 maja 1962. Transmisja danych ze statku ustała w maju 1964. Satelita spłonął w atmosferze 8 października 1981 roku.
Eksperyment obserwacji w promieniach gamma jako pierwszy zarejestrował strumień takiego promieniowania (o energiach kwantów od 0,5 do 3,0 MeV) o pochodzeniu pozaziemskim. Pomiary te stały się pierwszymi zagadnieniami, którymi zająć się miała powstająca wówczas astronomia promieniowania gamma.