P-6/P-35
radziecki pocisk przeciwokrętowy / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące P-6/P-35?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
P-6 / P-35 (ros. П-6 / П-35; w kodzie NATO: SS-N-3A/B Shaddock) — radzieckie przeciwokrętowe odrzutowe pociski manewrujące dalekiego zasięgu, klasy woda-woda lub ziemia-woda, z lat 60. XX wieku. Wystrzeliwane w wersji P-6 z okrętów podwodnych, a w wersji P-35 z krążowników rakietowych lub wyrzutni nadbrzeżnych. Zmodernizowaną wersją P-35 był pocisk Progriess (Прогресс).
Pocisk P-6 | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Rodzaj |
woda-woda, ziemia-woda | ||
Przeznaczenie |
przeciwokrętowa | ||
Data konstrukcji | |||
Operacyjność |
od 1963 | ||
Długość |
P-6: 10,8 m | ||
Średnica |
0,9 m | ||
Rozpiętość |
2,67 m | ||
Masa |
startowa:
P-6: 5300 kg | ||
Napęd |
2 startowe silniki rakietowe, marszowy silnik turboodrzutowy 4D48 | ||
Prędkość |
1,3 Ma | ||
Zasięg |
maks. 350 km[1] | ||
Naprowadzanie |
zdalne, aktywne radarowe | ||
Masa głowicy |
P-6: 800–1000 kg / 20 Kt[2] | ||
Typ głowicy |
kumulacyjno-burząca 4G48 lub atomowa | ||
Użytkownicy | |||
ZSRR | |||
|